Πρώτα τζαι κύρια, έσιει που τον τζαιρόν που εξεκίνησεν το μπλόγκινγκ που εσυνάχτην έναν critical mass προοδευτικών πλασμάτων που έχουν μιαν πραγματιστικήν αντίληψην του κόσμου. Πλάσματα που έχουν μιαν πηγαίαν τζαι γνήσιαν περιέργειαν, που έχουν τες αισθήσεις τους σε διέγερσην σε ό,τι έσιει τούτος ο κόσμος να τους δώκει. Πλάσματα που εν έχουν πρόβλημαν να κριτικάρουν τα κόμματα τους, τζαι που εξεπεράσαν τα κολλήματα που εκορυφωθήκαν την δεκαετίαν του '80. Ή αν δεν έχουν κόμματα, εν λαλούν "εγώ εν ασχολούμαι με τα πολιτικά" τζαι ύστερα ψηφίζουν την κυβέρνησην.
Πόσοι που τούτους που ήταν ενήλικες την δεκαετίαν του '70 ή του ΄80 εμπορούσαν να φανταστούν αθρώπους να γράφουν στα κυπριακά; Θωρούν τους σημερινούς τριαντάρηδες να γράφουν σαν μιλούν, τζαι φαίνεται τους περίεργον για χαριτωμένον. Όμως είμαστιν η γενιά που επήεν λύκειον τον τζαιρόν της ελληνοχριστιανικής παιδείας του Ουράνιου τζαι της Κλαίρης, άμαν έμπαινεν η μια μασιαιρκά μετά την άλλην στην Κυπριακήν διάλεκτον. Τότες που η λαλιά του κόσμου έπρεπεν να ευθυγραμμιστεί με το τι εθεωρούσαν τούτοι ότι ήταν το εθνικά σωστόν, που έπρεπεν να ομογενοποιηθούν οι διαφορές τζαι να ακρωτηριαστεί ό,τι έρεμπεν έξω που το εθνικόν καλούπιν. Έχω τζι'άλλα να γράψω πας τούτον, αλλά έννεν της ώρας. Η ουσία εν ότι όι μόνον εν τους επέρασεν, αλλά τζαι το ότι εν τους επέρασεν ήταν που μιαν πηγαίαν τζαι αληθινήν αντίδρασην. Οι ανατροπές εν προκηρύσσουνται, γινίσκουνται που μόνες τους.
Τούτη η ομάδα αθρώπων που ήβραν κανάλιν επικοινωνίας τζαι έκφρασης μέσα που τα μπλογκς, πριν δέκα-είκοσι χρόνια είχαν την ταπέλλαν του περιθωρικού τζαι του γραφικού. Ήταν οι πελλοί του χωρκού. Πολλοί που τούτους εφύαν που την Κύπρον απογοητευμένοι, τζαι τωρά εσυνδεθήκαν μεταξύν τους. Σήμερα, ο ένας μετά τον άλλον ξαφνιάζεται με το πόσος κόσμος σκέφτεται με τον ίδιον ή παρόμοιον τρόπον. Τούτη τζι'αννέν ελπίδα!
Τζαι τούτα ούλλα εν περιορίζουνται στο μπλογκιγκ. Θωρείς το να αντικατοπρίζεται τζι'αλλού. Μπορεί ναν λλίοι, αλλά θωρείς τους. Μιαν νέαν γενιάν αθρώπων, καλλιτεχνών, επαγγελματιών που κάμνουν τζείνον που αγαπούν. Τζι'αν έτυχεν τούτον που κάμνουν να μεν τους αρέσκει για να μεν βολεύκουνται με μιαν θέσην στην κυβέρνησην, πιάννουν την τύχην τους στα σιέρκα τους, γυρεύκουνται συνέχεια, παραιτούνται που τες δουλειές τους, τζαι ψάχνουν νάβρουν τζείνον π'αγαπούν.
Πάμεν εις τα πολιτικά. Γιορτάζουμεν τα 50 χρόνια σαν Κυπριακή Δημοκρατία, όι σαν Ελληνική Δημοκρατία της Νότιας Κύπρου. Εφανταστήκετε να είχαμεν τον Τάσσον για άλλην κυβέρνησην; Η ρητορική πού'ταν να ακούμεν θα ήταν για την μετάλλαξην του στόχου της ένωσης στον στόχον της ανεξαρτησίας, τζαι πουκάτω πουκάτω να κρυφοσιέρουνται που έγινεν η "Τουρκοανταρσία" τζι'αφήκαν τους το κράτος να το πετσοκόψουν στα μέτρα τους. Πέτε ό,τι θέλετε για τον Χριστόφκιαν. Εκούρασεν με τζαι μέναν το κρυον-βράστη για τες συνομιλίες. Όμως, η ομιλία του στον ΟΗΕ, το διάγγελμαν του για την ανεξαρτησίαν, τζαι η ομιλία του εψές για μέναν ήταν που τες πιο ειλικρινείς δηλώσεις με διάθεσην για λύσην που τον τζαιρόν του Βασιλείου.
Έγραψα πολλά. Εννα τελειώσω λαλώντας ότι έχω την αίσθησην ότι κάτι εννα γίνει. Νιώθω ότι είμαστεν σε έναν σταυροδρόμιν προοδευτισμού τζαι θετικής ενέργειας νέων αθρώπων, όπως στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90, μετά την μιζέρκαν τζαι την μουργοσύνην του Σπύρου, τζαι πριν την μαυρίλλαν που επέτρεψεν ο Κληρίδης να ππέσει πουπανωθκιόν μας, παρά το ότι έξερεν ότι τούτα ούλλα εν πελλάρες. Εν ιμπορώ να πω αν η κοινωνία μας εν έτοιμη να δεχτεί τόσον προοδευτισμόν. Όμως το ότι έννεν μόνοι τους οι αντιδραστικοί να λάσσουν, το ότι έσιει αθρώπους σαν το Συλικιώτην τζαι την Μαύρου να τραβούν κουπίν, τζαι το ότι εμείς ούλλοι εν είμαστεν πιον οι περίεργοι, διά μου ελπίδαν τζαι ενέργειαν. Πού ξέρεις, μπορεί να μας ιφκεί.
To άρθρο σου εσυγκίνησεν με αφάνταστα. Θκιαβάζοντας τα κυπριακά σαν τον νερόν, αθθυμήθηκα τον πρώτον τζιαιρόν που έγραφα στην διάλεκτον τζιαι όταν τα εξαναθκιάβαζα, ακόμα τζιαι τα δικά μου, ετσάππιζα διότι το μμάτιν δεν ήταν μαθημένον να φωτογραφίζει τες λέξεις στην διάλεκτον τζιαι να τες πέμπει με ικανοποιητικήν ροήν στον λογισμό για να τζιυλά το θκιάβασμαν ομαλά. Αλλάξαμεν σε πολλά λλίον χρονικό διάστημα. Τωρά μπορούμεν να θκιαβάζουμεν τα κυπριακά όπως τα ελληνικά. Τζιαι σύ πρέπει να ξέρεις πολλά καλά κανονικά ελληνικά για να γρέφεις έτσι όμορφα, πράμαν που εγώ, είκοσι χρόνια έξω τζιαι με μιαν μισοδότζιν ελληνικήν παιδείαν δεν έχω.
ReplyDeleteΜια δεύτερη στρώση συγκίνησης έπιασεν με όταν εθκιάβασα τα καταληκτικά σου σχόλια που μου εδιαλύσαν την απαίσιαν μαυρίλαν που με επλάκωσεν βλέποντας το πολιτικό σκηνικό μετά την ομιλία του προέδρου. Θωρούμεν τα ίδια πράματα, τζιαι ενόμιζα ότι είμουν πολλά μόνος μου, για αυτόν επήα να έβρω τον εαυτό μου μες την φύση. Περιποιούμενος το δάσος εσκέφτουμουν τζιαι εξανασκέφτουμουν την κατάστασην στην Κύπρο. Τόοση συντήρηση, τόοση εθνική δισκοιλιότητα, τόοοση μιζέρια τζιαι έλλειψη αυτοεκτίμησης που πιάννει την μορφήν έπαρσης, τόσην κακόπιστίαν για τες προσπάθειες μας για λύση... Το ότι μου στέλλεις μύνημα πως δεν είμαι μόνος μου, με κάμνει να ελπίζω, δηλαδή να σιαίρουμαι.
Άτε, να σε αφήκω διότι έχω τρεις στέρες ξύλα να στηβάσω. Αλλιώς θα μουσσιέψουν όταν βρέξει τζιαι δεν θα κρούζουν καλά τον σιειμώνα.
Δεν είσαστεν μόνοι σας κοπέλια.
ReplyDeleteΆσερα,
ReplyDeleteτούντο κομμάτιν εν για σέναν που τό'γραψα. Η αλήθκεια ένει ότι εστρυφογύριζεν μες το νουν τί να γράψω για την επέτειον. Μόλις είδα το ππόστ σου έξερα τι να γράψω.
Είπαν μου που την Κύπρον ότι προχτές στην παρουσίασην του βιβλίου του Τριμικλινιώτη κάποιαν στιγμήν εμίλησεν κάποιος που την δικοινοτική χορωδίαν. Ο άθρωπος είπεν κάτι το προφανές, αλλά είπεν το με τρόπον που ενέπνευσεν τους τζείνους πού'ταν τζιαμαί. Είπεν να μεν αφήννουμεν τούτους ούλλους που σκορπούν την μαυρίλλαν τζαι την μιζέρκαν να δημιουργούν την εντύπωσην ότι εν οι πολλοί. Έναν μάτσον ψώρηες ένει που τους πετάσσει ψίχουλλα ο Παττίχης, ο Χατζηκωστής, ο Παπαφιλίππου τζαι ο Ττόμμης. Έχουμεν φωνήν, έχουμεν τον νουν, τζαι έχουμεν το όραμαν. Η πιο μεγάλη μας διαφορά που τούτους εν ότι εμείς έχουμεν ελπίδαν τζαι όρεξην για δουλειάν, τούτοι έχουν φόον τζαι μάχουνται να κρατηθούν στα εφήμερα του στάτους κβο. Η κόρη σου είπεν μια μιάλην κουβέντα: τα ψέματα λαλείς τα άμαν φοάσαι. Άμαν ξεπεράσεις τον φόο σου, είσαι τζαι ειλικρινής. Η κόρη σου εκατάλαβεν το. Τούτοι όι.
ενι ξέρω γιατί, αλλά εσηκώστηκεν η τρίχα μου...
ReplyDeleteΈθελα να πω απλώς ευχαριστώ που κωδικοποιείτε τη πσισιήν των ανθρώπων της γενιάς μας! Εν είσαστε μόνοι σας. Εν φανερόν πλέον ότι ο καθένας που μας έννεν μόνος του.
ReplyDeleteΕυχαριστώ
Άννα, νάσαι καλά για το σχόλιον σου. Τούτον ακριβώς ένιωσα τζι΄εγώ τζαι έγραψα τα πράματα που έγραψα. Ο κόσμος αλλάσσει μόνον μια αρκετά μεγάλη μερίδα αθρώπων σκέφτεται με τον ίδιον τρόπον τζαι αμφισβητά συλλογικά το conventional wisdom. Τζιαι για να γίνει τούτον χρειάζεται έναν κοινόν κανάλιν επικοινωνίας. Εμείς ήβραμεν το στο μπλόγκινγκ. Τούτη εν η μεγάλη διαφορά που άλλες γενιές, τζαι εν τούτον που μου διά ελπίδαν.
ReplyDelete