Toplumsal Varoluş Mitingi

Θα πει Συλλαλητήριον Κοινοτικής Ύπαρξης. Τούτον ήταν το όνομαν των διαδηλώσεων των Τ/Κ. Επήα τζιαμαί τζαι είδα μια ενέργειαν τζαι έναν πάθος που έσιει χρόνια να δω. Είδα μιαν μαχητικότηταν τζαι μιαν διεκδίκησην. Είδα όμως τζαι μιαν υπαρξιακήν αγωνίαν που με εσυντάραξεν. Εμπνεύστηκα, εσυγκινήθηκα, αλλά τζαι εσιντρολίστηκα την ίδιαν στιγμήν.

Το πρόβλημαν με τον διάλογον των θκυό κοινοτήτων στην Κύπρον, στον βαθμόν που τούτος υπάρχει τζαι γινίσκεται, εν ότι ο ένας εν ακούει τον άλλον. Ή μάλλον ακούει επιλεκτικά, τζαι πιάννει τα κομμάθκια που θεωρεί ότι επιβεβαιώνουν τες προκαταλήψεις τζαι απόψεις του χωρίς να τα σκεφτεί λλίον, χωρίς να μπει στην θέσην του άλλου για να καταλάβει τες έννοιες του, τί τον τρώει τζαι τί τον κρούζει. Πριν λοιπόν βιαστεί κάποιος να σχηματίσει άποψην τζαι να κρίνει, τζαι ασχέτως αν συφφωνεί ή διαφωνεί μαζί τους, ας ακούσει τι είχαν να μας πουν εχτές οι Τ/Κ. Όποιος δεν έσιει διάθεσην να ακούσει ας αλλάξει σελίδαν.

Οι Τ/Κ λαλούν μας ότι η ύπαρξη τους ως κοινότητα στην Κύπρον απειλείται. Μόνον τζαι μόνον που εχρησιμοποιήσαν τον όρον κοινότητα πέμπει έναν σημαντικόν μήνυμαν: ότι ενώ σύφφωνα με την επίσημην ιδεολογιάν που ποτζεί, υπάρχει έναν κράτος το οποίον υποτίθεται εκφράζει την εθνικήν τους θέλησην, τούτη η λογική ανατρέπεται διότι τούντο κράτος (τζαι η Τουρκία) υποβίβασεν τους σε κοινότητα. Που την άλλην, διεκδικούν την ύπαρξην τους σαν κοινότητα στην Κύπρον, τζαι τούτον εν κάτι που πρέπει να σημειώσουμεν εμείς σαν Ε/Κ. Λαλούν μας δηλαδή «κοπέλια υπάρχουμεν τζαι εμείς, εν τζαι δικός μας τόπος τούτος. Όπως παν τα πράματα εννα χαθούμεν, τζαι άτε να τα έβρετε μετά με τους έποικους».

Που τζιαμαί τζαι τζει τα συθθήματα που είχαν πας τα πανό τους, που ήταν πολλά θαραλλέα τζαι είχαν πολυεπίπεδα νοήματα, συγκεντρώννουνται σε τρία σημεία διαμαρτυρίας τζαι διεκδίκησης:

(α) Εναντίωση στο οικονομικόν πακέτον της Τουρκίας. Νώθουν ότι τους εξευτελίζει ο Ερντογάν άμαν τους λαλεί «κοπέλια, εγιώ πιερώννω, τζαι να κάμνετε ό,τι σας λαλώ. Εννα σας κόψω τους μισθούς σας τζαι να πείτε τζαι ευκαριστώ». Που τζιαμαί τζαι τζει, η λογική λαλεί ότι η μόνη διέξοδος για λλόου τους εν η επανένωση, αφού μόνοι τους εν ιμπορούν να υπάρξουν, τζαι την εξάρτησην που την Τουρκίαν εν τη θέλουν.

(β) Εντονότατη διαμαρτυρία για το ότι αυξάνουνται οι έποικοι εις βάρος των Τ/Κ. Τούτη εν τζαι η πιο απτή απειλή για την ύπαρξην των Τ/Κ.

(γ) Η διεκδίκηση τζαι υπογράμμιση μιας πολιτισμικής ταυτότητας η οποία είναι είτε Κυπριακή είτε Τ/Κ, όμως τζαι οι θκυό είναι σε αντιπαραβολήν τζαι σε σύγκρουσην με την Τουρκικήν ταυτότηταν. Εκάμαν το χαλλούμιν τζαι τες σιεφταλιές σύμβολον της κυπριακότητας τους σε αντιπαράθεσην με το ντονέρ τζαι το Άντανα κεπάπ. Η κυπριακή ταυτότητα εκφράζετουν που τες διαδηλώσεις του 2002, όμως άμαν είδαν ότι οι Ε/Κ εν διεκδικούν ούτε ασπάζουνται μιαν κυπριακότηταν, εκάμαν την σιγά σιγά Τ/Κυπριακότηταν.

Η γεννικότερρη αίσθηση που έπιασα εγώ ήταν ότι διεκδικούν να μέννεν αποικία της Τουρκίας. Η ημέρα την οποία εθκιαλέξαν για να κάμουν την διαμαρτυρίαν τους έννεν τυχαία. Εν η επέτειος της πρώτης διαδήλωσης των Τ/Κ εναντίον της Αγγλικής αποικιοκρατίας το 1958. Υπάρχει δηλαδή ένας συμβολισμός, ένας παραλληλισμός μεταξύ της Αγγλικής τζαι της Τούρτζικης αποικιοκρατίας.

Εν πολλά εύκολον να βολευτούμεν σαν Ε/Κ στα μηνύματα που καταδικάζουν την Τουρκίαν. Όμως το ζήτημαν έσιει τζαι μιαν άλλην διάστασην. Οι Τ/Κ νώθουν ότι τσιλλά τους που την μιαν μια Τουρκία που τους συμπεριφέρεται παντώς τζαι εν αποικία, τζαι που την άλλην οι Ε/Κ οι οποίοι εν ενδιαφέρουνται να ζήσουν μαζίν τους ως ισότιμη κοινότητα που σέβεται την ύπαρξην τους. Στην καλλύτερην περίπτωσην ο μέσος Ε/Κ δέχεται ότι οι Τ/Κ εν μειοψηφία που έσιει δικαίωμαν να υπάρξει στην Κύπρο ως μειονότητα κάτω που τους δικούς μας όρους. Τούτον που εφωνάζαν προχτές ήταν ότι εν κοινότητα. Τζαι είπαν μας αν χαθούμεν εμείς σαν κοινότητα εννά έσιετε τζαι εσείς πρόβλημαν. Ήταν μια κραυγή απελπισίας, που ανάμεσα στες γραμμές ελάλεν: «κοπέλια, είμαστεν τζαι εμείς δαμαί τζαι έχουμεν δικαίωμαν πας τούντην γην μαζίν σας!».

Τζαι κλείω λαλώντας ότι μπορεί κάποιος να μεν τους αναγνωρίζει το δικαιώμαν ύπαρξης σαν ισότιμη κοινότητα. Μπορεί να λαλεί ότι εμείς έχουμεν παραπάνω δικαίωμαν διότι είμαστιν η πλειοψηφία ή επειδή ήρταμεν πριν που λλόου τους δαμαί διότι είμαστιν απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Δικαίωμαν του. Εν μια θέση. Αλλά αν ιμπορεί ας βάλει τον εαυτόν του στην θέσην ενός Τ/Κ, τζαι ας ισκεφτεί αν θα εδέχετουν να του συμπεριφέρουνται σαν μειονότητα στον τόπον του που τον αγαπά. Γιατί μπορεί αύριον ναν ο ίδιος μεονότητα.

Το πανό λαλεί: "Εσώσετε μας; Ασσιχτίρ!" Σημειωτέον ότι το ασσιχτίρ στην Τουρκίαν έννεν μόνον κουβέντα του καυκά, εν κουβέντα του μασιερκού.

Μουτσουνοέπιπλα, μουστάτζια, τζαι ρούχα παραθκιάνταλα

Είμαι Κύπρον για κανέναν μήναν τωρά. Έσιει έναν φαινόμενον που υπάρχει στο Λονδίνον, την Νέα Υόρκην τζαι διάφορες άλλες μητροπόλεις τα τελευταία 4-5 χρόνια. Επειδή η Λευκωσία εν εμπόρεν να κόψει πίσω, θωρώ το τζαι δακάτω.

Στην Νέαν Υόρκην λαλούν τους hipsters. Στο Λονδίνον Shoreditch twats, που την περιοχήν του Ανατολικού Λονδίνου που συχνάζουσιν. Εν τύποι που εν τόσον επιμελώς ατημέλητοι που μπορεί να εκάμαν τζαι τρεις ώρες να σαστούν. Μεινίσκουσιν σε παραμελημένες αστικές περιοχές που ήταν κακόφημες τζαι με το που ήρτασιν ανεβήκαν τόσον πολλά τα ενοίκια τζαι ακρίβωσεν η ζωή που τα πλάσματα που εμεινίσκασιν τζιαμαί για 30 χρόνια εφύαν. Το λεγόμενον gentrification. Το Brooklyn τζαι το Hackney εν χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Ίνταλως τους ξεχωρίζετε; Έχουν μουστάτζια γυριστά, τα ρούχα τους εν παραθκιάνταλα, τζαι φορούσιν γυαλιά τεράστια που τζείνα του ’80 (στην Αγγλίαν λαλούν τα face furniture). Νομίζω κλέφκουν τα που τον παππούν τζαι την γιαγιάν τους, τζαι τζείνος που εννα έβρει τα γυαλιά που εφόρεν ο Ντεχτάς παλιά τζιερτίζει.

Με θκυό λόγια, τούτοι οι τύποι επιάσαν ούλλα τα πολιτισμικά στοιχεία που διάφορες υποκουλτούρες που είχαν κάποιον νόημαν μες σε έναν συγκεκριμένον πλαίσιον, συνήθως περιθωριοποιημένον που την mainstream κουλτούραν, αφαιρέσαν τούντο νόημαν, τζαι εκάμαν τα mainstream. Νομίζω στα κυπριακά ο καλλύτερος όρος εν παραθκιαναλοσύνη. Βασικά εν έναν συνονθύλευμαν μέσων έκφρασης, που τα ρούχα, το κούρεμμαν, την μουσικήν τζαι ό,τι άλλον φανταστείτε. Όι πως έχω πρόβλημαν με τα ανομοιογενή πράματα, ίσια ίσια, αλλά νομίζω ότι τα μέσα έκφρασης πρέπει να εκφράζουν κάτι. Η πανκ π.χ., ως κίνημαν ήταν απάντηση σε συγκεκριμένες οικονομικές τζαι κοινωνικές συθθήκες. Δαμαί εν εκφράζεται τίποτε, το avant garde τζαι η μποέμικη ζωή εν μόνον για το άππωμαν. Εννα μου πείτε ότι το κάθε avant garde κίνημαν είσιεν μέσα άππωμαν τζαι επεριλάμβαννεν κακομαθημένους αστούς που εκάμναν επανάστασην με τα ριάλλια των γονιών τους. Σωστά, αλλά ακόμα τζαι έτσι κάτι έφκαινεν τζαι υπήρχεν μια ιδεολογία, ένας πολιτικός λόγος που κάποτε ήταν επιφανειακός, κάποτε πιο βαθύς. Τωρά το μήνυμαν ένει «Έμμε κόφτει τίποτες».

Αλλά να μεν σας τα λαλώ εγώ, λαλεί τα καλλύτερα το τραούδιν. Τζαι τωρά που το σκέφτουμαι, βιλλίκος εν καλλύτερος όρος.