Τον τζιαιρόν της ΕΟΚΑ, αποφασίσασιν να κάμουν παθητικήν αντίσταση. Τούτον εσήμαινεν ότι εμποϋκοτάραν τα εγγλέζικα τζιαι ξένα προϊόντα, τζιαι εγοράζαν μόνον ελληνικά για κυπριακά. Όποιος ετόλμαν να παρεκκλίνει, υπήρχαν οι τρόποι όι μόνον να μπει στη σωστήν εθνικήν γραμμήν, αλλά να του τραβήσουσιν τζιαι μιαν δημόσιαν (αυτο)διαπόμπευσην. Για να μάθει.
Τζιαι μετα αναρωθκιουμαστιν ινταλοϊς του ρτεν του Πιττοκοπιτη να μας πει να αυτοκτονησουμε στες πλατειες..... ΝΚ
ReplyDeleteΩραία να δείχνεις τες ρίζες. Να ξέρει τζιαι ο άλλος που δεν τες θωρεί πόθθεν τρώσιν οι αθθοί.
ReplyDeleteεν το ήξερα. Ευχαριστώ πολλά.
ReplyDeleteτον τελευταίο τζιαιρό συχνά αντρέπουμαι για την χώρα μου...
Εεεε όϊ τζιαι το χούλα-χούπ!!!!! Εν γι' αυτό που έχουν έτσι μέσην δακτυλίδιν οι παπάες;;;;!!!!!
ReplyDeleteΤωρά, η δημόσια συγνώμη εν όπως του δεινόσαυρους, μόνο για ταινίες του Σπιλμπεργκ τζιαι Τζιουράσικ Παρκ! Εν είμ αι βέβαιη για την αξίαν της άμαν εν επιβεβλημένη τζιαι όϊ επιλογή!
Πολύ ενδιαφέρον. Δειχνει τη φασιστικη νοοτροπία που επικρατουσε πάντοτε σε αυτο τον τόπο και τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν κάποιοι να επιβληθουν με τη βία και τον εξευτελισμό. Δεν έχουμε σωτηρία....
ReplyDeleteΤην παρακάτω ιστορία διηγείται μου την ο παπάς μου κάθε φορά που έρκεται κουβέντα για την ΕΟΚΑ. Είχα την γράψει κάποτε σε ένα ελληνικό μπλογκ, που το οποίο την επικολλώ δαμέ:
ReplyDelete"Κατά τη διάρκεια του αντιαποικιακού αγώνα του 1955-59 στην Κύπρο, η ΕΟΚΑ εξήγγειλε, το 1957, τη λεγόμενη «παθητική αντίσταση»: κατά το πρότυπο της πολιτικής Γκάντι, όλοι οι Κύπριοι έπρεπε να σταματήσουν να αγοράζουν οποιοδήποτε προϊόν εξωτερικής προέλευσης και να αρκούνται στα όσα παράγει το νησί. Ο απώτερος σκοπός βέβαια ήταν «να λυγίσουν τη βρετανική οικονομία».
Η γιαγιά μου, φτωχή αγρότισσα από ένα χωριό της Μεσαορίας (τη Μουσουλίτα), αγόραζε όποτε της περίσσευε κάτι τις, κάνα τόπι ύφασμα από την Λευκωσία για να υφάνει στον αργαλειό τα ρούχα της οικογένειας, και κυρίως των πέντε της παιδιών. Μια καλή μέρα, λοιπόν, πηγαίνει και αγοράζει ύφασμα από ένα μαγαζί της Λευκωσίας που πρόσφερε ποικιλία σε προσιτή για εκείνη τιμή. Έλα όμως που το συγκεκριμένο μαγαζί, είχε ανακηρυχθεί από την ΕΟΚΑ ότι είναι σε εμπάργκο, επειδή συνέχιζε να εισάγει από το εξωτερικό κάποια από τα υφάσματά του! Και έλα που όταν επέστρεφε η γιαγιά μου από τη Λευκωσία συνάντησε ένα συγχωριανό της με διασυνδέσεις στην ΕΟΚΑ και του είπε αφελώς ότι αγόρασε ύφασμα για να φτιάξει ρούχα στα παιδιά τώρα που έρχονται γιορτές! Ανίδεη βεβαίως η γιαγιά μου για όλα αυτά, φτιάχνει τα ρούχα και τα φοράει στα παιδιά. Στο μεταξύ, είχε πέσει σήμα στην ΕΟΚΑ από το συγχωριανό ότι η κυρά-Φροσύνη «προδίδει την αντίσταση και υποβοηθάει την αγγλική οικονομία». Οπλίζονται λοιπόν καμιά δεκαριά παλικάρια και μπουκάρουν ένα καλό βράδυ στο σπίτι της γιαγιάς μου (και για να εξηγούμαστε, ήταν ένα πλίνθινο χαμόσπιτο με ένα δωμάτιο όπου κοιμόντουσαν όλοι μέσα, ο παππούς μου ήταν ένας φτωχότατος βοσκός, δεν ήταν δα και κανένας μεγαλοκτηματίας). Τα παλικάρια λοιπόν τα κάνουν λίμπα: τα σπάνε όλα και αναγκάζουν τα παιδιά, ηλικίας 10 με 17 χρονών, να βγάλουν τα ρούχα τους. Παίρνουν αυτά, αλλά και όλα τα ρούχα της οικογένειας από τα ντουλάπια, και τα καίνε στην κεντρική πλατεία για παραδειγματισμό. Ο δεκαπεντάχρονος τότε θείος μου, μάλιστα, τόλμησε να τους πει κάτι του τύπου «αφήστε τα ρούχα» και τον σαπίσανε στο ξύλο."
Δηλαδή τζαι τότε επηάνναμεν προοδευτεικές μεθόδους αντίστασης που το εξωτερικό τζαι αλλάσσαμέ τους τα φώτα; Αν μη τι άλλο είμαστε συνεπείς.
ReplyDeleteΔεν συμφωνώ με τες κουβέντες για τες ρίζες τζιαι το "αντρέπουμαι για την χώραν μου" κλπ.
ReplyDeleteΜήπως υπάρχει καμιά κοινωνική ομάδα στον κόσμο που δεν έχει σκελετούς χωσμένους, φανατισμένους βλάκες και διάφορα άλλα ζώα;
Είμαστε όσο συνεπείς όσο η υπόλοιπη ανθρωπότητα.
Η ΕΟΚΑ είχε εκδώσει διαταγή το 1958 όπως κάθε Κυριακή τα ελληνικά σπίτια αναρτούν την ελληνική σημαία. Ο πατέρας μου που δεν πίστευε στην ένωση, αρνιόταν να αναρτήσει την ελληνική σημαία πάνω στο σπίτι μας. Μια μέρα λοιπόν, μας είχαν γράψει στον τοίχο του σπιτιού μας: "Μήπως είναι τουρκόσπιτο;" Έτσι δεν είπε ο αρχιεπίσκοπος για τους οπαδούς του ΝΑΙ, ότι προωθούν την τουρκική πολιτική ελληνικά μιλώντας;
ReplyDeleteΘα συφφωνήσω με τον Παύλον στο ότι οι φασιστικές νοοτροπίες έννεν προνόμιον τζιαι αποκλειστικότητα της Κύπρου - κάτι που τρέφει λογικές τζιαι νοοτροπίες εξαίρεσης, ομφαλοσκόπησης, τζιαι εσωστρέφειας (όι που τζιείνην του ΔΗΚΟ όμως :-) ).
ReplyDeleteΠου τζιαιμαί τζιαι τζιει, εννά διαφωνήσω στο σχόλιον του για τες ρίζες. Όπως οι φασιστικές νοοτροπίες έννεν αποκλειστικότητα ενός χώρου, το ίδιο ισχύει για το χρόνο - άρα έννεν αποκλειστικότητα μιάς εποχής.
Στην τελικήν, ρίζες υπάρχουν παντού τζιαι για το κάθε τι, όπως τζιαι συγκρίσιμα φαινόμενα - άρα με τούντην συλλογιστικήν, ποιός ο λόγος να τες μελετούμεν;
Τούτον που έθελα να αναδείξω, εν ότι το κολάνιν της εθνικής ευθυγράμμισης εν έπιαννεν μόνον τους "άθεους κουμμουνιστές που αρνούνται την ελληνικότηταν τούντου νησιού" (ε, και; άτε τζιαι αρνούνται την, άτε τζιαι εν άθεοι, άτε τζιαι εν κουμμουνιστές. πάρακάτω. ο καθένας ό,τι θέλει πιστεύκει). Άμαν το πάρεις στην λογικήν του κατάληξην, το κολάνιν της εθνικής ευθυγράμμισης πιάννει τζιαι τον καταστηματάρχην, τζιαι τον έμπορον, τζιαι τον αστόν, τζιαι τον κουμαρτζιήν. Ακόμα τζιαι τα γιέριμα τα χούλα χουπ.
Έσιεις δίκαιον Αντώνη. Σίουρα πρέπει να θωρούμεν τες ρίζες τζιαι να μαθαίννουμεν αλλά δεν εν ο ορισμός για το ποιοί τζιαι τι είμαστεν σήμερα, τουλάχιστον όι ούλλοι.
ReplyDeleteΤζιαι κάτι για τους κουμαρτζίες: Φαίνεται μου παράξενον να ασχολείται η ΕΟΚΑ με το κουμάριν στην Άρμου. Μήπως ήταν κάποιου είδους κώδικας; Μήπως στο "χαρτοπαίχτες" πρέπει να διαβάζουμε "κομμουνισταί";
Παύλο,
ReplyDeleteΣύφφωνοι, απλά να σημειώσω ότι άλλον οι ιστορικές καταβολές τζιαι συνέχειες ενός φαινομένου, τζιαι άλλον η α-ιστορική στασιμότητα. Νομίζω το ίδιον λαλούμεν όμως.
Σε σχέση με το κουμάριν: ήβρα πολλά τέθκοια άρθρα σε σχέση με "συνετισμόν" κουμαρτζιήδων, όι μόνον στα χωρκά αλλά τζιαι στες πόλεις. Το φαινόμενον βρίσκουμεν το σε καφενέες, σωματεία, λέσχες, αλλά τζιαι σε σπίθκια όπου οι χαρτοπαίχες εν κυρίες της αστικής κοινωνίας. Η εντύπωση που αποκομίζω που τα άρθρα που ήβρα εν ότι το ζήτημαν είσιεν θκυό πτυχές: που την μιαν ήταν ηθικοπλαστικόν. Που την άλλην, είσιεν τζιαι μια ουσιαστικήν πολιτικήν πτυχήν, δηλαδή το να παρουσιάζεται "αρραγές" εθνικόν μέτωπο, όπου υπάρχει ομοφωνία τζιαι τήρηση μίας ενιαίας γραμμής σε ούλλα τα θέματα. Το ότι εδίετουν τόση μεγάλη σημασία σε τούτα τα μιτσιά πράματα νομίζω εν πρέπει να εκπλήσσει, αφού εν που τα καθημερινά που ξεκινούν τούτα. Τζιαι ειδικά με τα ηθικοπλαστικά, ελάχιστοι εννα επιχειρηματολογίσουν πολιτικά.
Μα πόσο cult;! Εξαιρετικό!
ReplyDelete