Η γενεαλογία μιας πολιτικής κουλτούρας

Αν παρπατήσετε που το τζιαμίν της Εμερκές (Ομέριγιε) προς το σπίτιν του Χατζηγιωργάκη, είσαστιν πας την οδόν Πατριάρχη Γρηγορίου. Απέναντι ακριβώς εν η εκκλησία του Άη Αντώνη. Το τελευταίον στρίψιμον δεξιά πριν να συνεχίσει ο δρόμος την κούρβαν του, εν η οδός Αθηνών. 

Ακριβώς τζιαμαί που ενώννεται η Αθηνών με την Γρηγορίου έσιει έναν γωνιακόν κτήριον, που τζιείνα της δεκαετίας του '50 πον γεμάτη η παλία Λευκωσία, όπου αντί για γωνιάν έσιει ημικύκλιον. 

Πας την γωνιάν του κτηρίου, παρατηράτε ψηλά ψηλά, τζιαι εννα δείτε μιαν ξιφτισμένην τζιαι λυμένην αφίσιαν.

Όταν την επρόσεξα πρώτην φοράν πριν τζιαιρόν, έκατσα τζιαι εμάχουμουν να φκάλω τι ελάλεν:

"Ας μιλήσουν τώρα:

ΠΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ;"

Μετά έσιει θκυό φωτογραφίες του Χάρντινγκ, μίαν με τον Γιάννην τον Κληρίδην τζιαι μιάν με τον Μακάριον.

"Ο Κληρίδης με τον Χάρτινγκ, Οκτώβριος 1955" τζιαι "Ο Μακάριος με τον Χάρτινγκ, Νοέμβριος 1955.

Εμείς λέγομεν:

ΟΥΤΕ Η ΠΡΩΤΗ, ΟΥΤΕ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΙΣΧΟΣ". 

Προφανώς η αφίσια τούτη εν τζιαμαί 53 χρόνια. Εξίκοψεν που τον Δεκέβρην του '59, άμαν ήταν οι πρώτες προεδρικές εκλογές. Αντίπαλοι ήταν ο Γιάννης ο Κληρίδης τζιαι ο Μακάριος. Τον Κληρίδην υποστήριζεν τον το ΑΚΕΛ, με παντιέραν την απόρριψην των συφφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου.

Αν ιμπορούμεν να υποθέσουμεν το πολιτικόν πλάισιον μέσα στο οποίον εντάσσεται η αφίσια με βάσην το τι λαλεί τζιαι δείχνει, πρέπει να είσιεν ξεκινήσει εκστρατεία του Μακαρίου με αφίσιες που είχαν μιαν φωτογραφίαν του Κληρίδη μαζίν με τον Χάρτινγκ με τίτλον "ΑΙΣΧΟΣ". Ο άθρωπος που υπόγραψεν τες συφφωνίες επαρουσίαζεν τον αντίπαλον του, που τες απέρριπτεν, ως συνεργάτην των Εγγλέζων. Ο σιεηττάνης ο Μακάριος επήεν να γυρίσει ανάποδα τούτον που ελοάρκαζεν ότι ήταν να του λαλούν, τζιαι έσυρνεν τα του Κληρίδη. Τα δικά μας, του γειτόνου μας.

Οπότε λογικά, εφκήκαν τζιαι οι άλλοι στην άμυναν, τζιαι είπαν: "Μα έννεν μόνον ο Κληρίδης που εσυναντήθηκεν με τον Χάρντινγκ, εσυναντήθηκεν τζιαι ο Μακάριος. ΠΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ;" Αφήκαν δηλαδή τους άλλους να τους βάλουν στην γωνία, τζιαι εμπήκασιν σε μιαν λογικήν όπου αντί να μιλήσουν για την ουσίαν του πράγματος, που είσιεν να κάμει με πολιτικά επιχειρήματα σε σχέσην με τες συφφωνίες, εμάχουνταν να αποδείξουν ότι έννεν ελέφαντες τζιαι να λαλούν "Μα εκάμαν τα τζι οι άλλοι, ίντα μας λαλείτε ότι εν είμαστιν πατριώτες. Όσον πατριώτες εν τζιείνοι, είμαστιν τζι εμείς". Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει...