Ε Μάριε; Άκυρες οι τζιεινες οι θκυό οι μιξ....

Έγραψεν η Καθημερινή το συγκλονιστικόν παρασκήνιον της συνεδρίας του Γιούροκρουπ:

Των Μιχάλη Περσιάνη - Γιάννη Σεϊτανίδη (Λευκωσία) και Νίκου Χρυσολωρά (Βρυξέλλες)

ΝΕΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 18.36: Σύμφωνα με εξακριβωμένες πληροφορίες στο eurogroup εξελίχθηκε στις 03:00 ο εξής καθοριστικός διάλογος ο οποίος ολοκλήρωσε τον ωμό εκβιασμό των ευρωπαίων:

Σαρρής προς eurogroup: Δεν αποδεχόμαστε το κούρεμα καταθέσεων και αποχωρούμε.

Άσμουσεν παίρνοντας το τηλέφωνο: Κύριε Πρόεδρο (της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι), παρακαλώ ετοιμάστε την τράπεζα (EKT) για κατάρρευση των δύο κυπριακών τραπεζών

Εκείνη την ώρα το προτεινόμενο κούρεμα ήταν 12.5% με επιμονή του ΔΝΤ και της Κριστίν Λαγκάρτ. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πράττοντας το ίδιο με τον Υπουργό του ανακοίνωσε στους δικούς του συνομιλητές την αποχώρηση και του ιδίου απο τις διαδικασίες μη αποδεχόμενος το κούρεμα 12.5%. Όταν ενημερώθηκε απο τον Μ. Σαρρή για την εντολή Άσμουσεν προς Ντράγκι για κατάρρευση των κυπριακών τραπεζών και με την παρέμβαση τρίτων το ποσοστό έπεσε στο 9.9% με τη διαβεβαίωση απο φίλους της Κύπρου πως σε περίπτωση μη αποδοχής της τελευταίας αυτής ''υποχώρησης'' απο τους ευρωπαίους, η χώρα θα αφηνόταν να καταρρέυσει αφού θεωρείται ως μη συστημική.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης με βάση τα δεδομένα εκείνης της στιγμής επέλεξε την μη κατάρρευση των τραπεζών και τη χρεοκοπία της χώρας. Είναι θέμα της ιστορίας αν οι ευρωπαίοι μπλόφαραν ή όχι, έμπειρες ευρωπαικές διπλωματικές πηγές σημείωσαν στην ''Κ'' πως η απειλή ήταν αν και πρωτοφανής, πραγματική.

Ε κανεί σιόρ. Πόσην φαντασιάν τα παιθκιά της Καθημερινής; Τόσα χρόνια μέσ'την ευρωκάβλαν, τωρά αθθυμηθήκαν τον "ωμό εκβιασμό των ευρωπαίων". Αρέσκει μου όμως η δραματοποίηση στην περιγραφή. Αλλό λλίον εννα μας πουν ότι "τα στιβαρά μπράτσα του Jörg Asmussen έσφιξαν με αποφασιστικότητα το τηλέφωνο". Επειδή όμως η ζωή στες Βρυξέλλες έννεν Βίπερ Νόρα, έτους πραγματικούς διαλόγους:

Σαρρής: "Ακούτε να σας πώ, εν παίζουμεν, ντάξει;"

Ασμούσεν: (φκάλλει το μόπαιλ που την πούγγαν) "Ε Μάριε; Άκυρες τζιεινες οι θκυό οι μιξ ενισχυμένες με ξυδάτα"

Καλάν σιόρ, εν για καταύτης που τα λαλούν, όξα φεύκουν τους;

Ότι ακούμεν πολλές παραθκιάνταλες κουβέντες στες επίσημες ομιλίες ξέρουμεν το. Αλλά ζαττίν, σαν τούτες έσιει τζιαιρόν να ακούσω.

Πρώτον:

Επήεν ο Αναστασιάδης να θκιαβάσει λόγον στο μνημόσυνον του Σπύρου. Μες την κατάνυξην της μνήμης για τον μεγάλον ηγέτην, είπεν:

"Αείμνηστε Σπύρο Κυπριανού,

Αν μας ακούς, εκεί που βρίσκεσαι παρέα με τον Ευαγόρα, τον Ονήσιλο και τον Φιλόκυπρο και τους άλλους σπουδαίους προγόνους μας, σε διαβεβαιούμε πως αυτό το δικό σου όραμα είναι και δικό μας."

Πόθεν να το πιάω τζιαι που να το αφήκω; Εννα πω απλά ότι αν εγώ ήμουν ο Ευαγόρας, ο Ονήσιλος ή ο Φιλόκυπρος, εν θα έξερα για ποιόν που τα θκυό να νευριάζω: για το ότι είμαι τόσον μουσουπέττης που μες τα δισεκατομμύρια των αθρώπων που επεθάναν που τότε ως τα σήμερα ήρτεν τζι' έδωκεν πάνω μου ο Σπύρος, ή για το ότι οι αμπάλατοι τζιει κάτω που λαλούν ότι εν απόγονοι μου συγκρίνουν με μαζίν του;

Δεύτερον:

Επήεν ο Κενεβέζος να θκιαβάσει λόγον σε εκδήλωσην για την σίτισην των άπορων μαθητών, τζιαι λαλεί:

"Παίρνοντας στα χέρια μου, παράλληλα με την ανάληψη των καθηκόντων μου ως Υπουργός, την κοινή πρόσκληση της εταιρείας Carrefour, της Σχολικής Εφορείας και της Μητρόπολης Λεμεσού, η ματιά μου πήγε αμέσως στο σύνθημα της σημερινής εκδήλωσης: «Για το παιδί το πρόγευμα είναι δικαίωμα. Για εμάς τους μεγάλους, υποχρέωση». Υιοθετώντας το σύνθημα αυτό θεώρησα, ως εκπρόσωπος της πολιτείας, υποχρέωσή μου να παραστώ προσωπικά στην εκδήλωση, προσθέτοντας ότι για την πολιτεία και τον Υπουργό ειδικά, αυτό αποτελεί υπόσχεση."

Καλάν σιόρ, εγώ να δεχτώ ότι τούτος που εσκέφτην το σλόγκαν "Για το παιδί το πρόγευμα είναι δικαίωμα. Για εμάς τους μεγάλους, υποχρέωση" εν αγράμματος τζιαι εν εκατάλαβεν ότι έτσι όπως εσύνταξεν την πρότασην το νόημα εν ότι οι μιτσιοί έχουν δικαίωμαν να τρων πρόγευμαν, αλλά οι μιάλοι έχουν υποχρέωση (να τρων πρόγευμαν). Ας πάει το παλιάμπελον. Εν εβρέθην ένας φιλόλογος μες το Υπουργείον Παιδείας, που τους έσιει γιώρκιν, να το πάρει πρέφα; Ή μήπως τζιείνος που έγραψεν την ομιλίαν του υπουργού είσιεν μιαν βαθκείαν αντίληψην της ειρωνίας του να βάλει τον Κενεβέζον να μιλά για φαΐν;

Που την άλλην, μπορεί τζιαι να το πιστεύκει ο Κενεβέζος. Φανταστείτε τη σκηνή: έναν πρωινόν μια μάνα Λεμεσιανή φωνάζει τα μωρά της να φαν: "Κυριάκοοοο, Αιμιλίαααα, ελάτε να φάτε πρόγευμαν." Έρκουνται τα μωρά, κάθουνται να φαν, τζιαι πιάννοντας το πιάτον της Αιμιλίας, γυρίζει ο Κυριάκος τζιαι λαλεί: "Άκου να σου πω Αιμιλία, για τα παιδιά το πρόγευμα είναι δικαίωμα. Για εμάς τους μεγάλους (σε μέγεθος) υποχρέωση."