Καλάν σιόρ, εν για καταύτης που τα λαλούν, όξα φεύκουν τους;

Ότι ακούμεν πολλές παραθκιάνταλες κουβέντες στες επίσημες ομιλίες ξέρουμεν το. Αλλά ζαττίν, σαν τούτες έσιει τζιαιρόν να ακούσω.

Πρώτον:

Επήεν ο Αναστασιάδης να θκιαβάσει λόγον στο μνημόσυνον του Σπύρου. Μες την κατάνυξην της μνήμης για τον μεγάλον ηγέτην, είπεν:

"Αείμνηστε Σπύρο Κυπριανού,

Αν μας ακούς, εκεί που βρίσκεσαι παρέα με τον Ευαγόρα, τον Ονήσιλο και τον Φιλόκυπρο και τους άλλους σπουδαίους προγόνους μας, σε διαβεβαιούμε πως αυτό το δικό σου όραμα είναι και δικό μας."

Πόθεν να το πιάω τζιαι που να το αφήκω; Εννα πω απλά ότι αν εγώ ήμουν ο Ευαγόρας, ο Ονήσιλος ή ο Φιλόκυπρος, εν θα έξερα για ποιόν που τα θκυό να νευριάζω: για το ότι είμαι τόσον μουσουπέττης που μες τα δισεκατομμύρια των αθρώπων που επεθάναν που τότε ως τα σήμερα ήρτεν τζι' έδωκεν πάνω μου ο Σπύρος, ή για το ότι οι αμπάλατοι τζιει κάτω που λαλούν ότι εν απόγονοι μου συγκρίνουν με μαζίν του;

Δεύτερον:

Επήεν ο Κενεβέζος να θκιαβάσει λόγον σε εκδήλωσην για την σίτισην των άπορων μαθητών, τζιαι λαλεί:

"Παίρνοντας στα χέρια μου, παράλληλα με την ανάληψη των καθηκόντων μου ως Υπουργός, την κοινή πρόσκληση της εταιρείας Carrefour, της Σχολικής Εφορείας και της Μητρόπολης Λεμεσού, η ματιά μου πήγε αμέσως στο σύνθημα της σημερινής εκδήλωσης: «Για το παιδί το πρόγευμα είναι δικαίωμα. Για εμάς τους μεγάλους, υποχρέωση». Υιοθετώντας το σύνθημα αυτό θεώρησα, ως εκπρόσωπος της πολιτείας, υποχρέωσή μου να παραστώ προσωπικά στην εκδήλωση, προσθέτοντας ότι για την πολιτεία και τον Υπουργό ειδικά, αυτό αποτελεί υπόσχεση."

Καλάν σιόρ, εγώ να δεχτώ ότι τούτος που εσκέφτην το σλόγκαν "Για το παιδί το πρόγευμα είναι δικαίωμα. Για εμάς τους μεγάλους, υποχρέωση" εν αγράμματος τζιαι εν εκατάλαβεν ότι έτσι όπως εσύνταξεν την πρότασην το νόημα εν ότι οι μιτσιοί έχουν δικαίωμαν να τρων πρόγευμαν, αλλά οι μιάλοι έχουν υποχρέωση (να τρων πρόγευμαν). Ας πάει το παλιάμπελον. Εν εβρέθην ένας φιλόλογος μες το Υπουργείον Παιδείας, που τους έσιει γιώρκιν, να το πάρει πρέφα; Ή μήπως τζιείνος που έγραψεν την ομιλίαν του υπουργού είσιεν μιαν βαθκείαν αντίληψην της ειρωνίας του να βάλει τον Κενεβέζον να μιλά για φαΐν;

Που την άλλην, μπορεί τζιαι να το πιστεύκει ο Κενεβέζος. Φανταστείτε τη σκηνή: έναν πρωινόν μια μάνα Λεμεσιανή φωνάζει τα μωρά της να φαν: "Κυριάκοοοο, Αιμιλίαααα, ελάτε να φάτε πρόγευμαν." Έρκουνται τα μωρά, κάθουνται να φαν, τζιαι πιάννοντας το πιάτον της Αιμιλίας, γυρίζει ο Κυριάκος τζιαι λαλεί: "Άκου να σου πω Αιμιλία, για τα παιδιά το πρόγευμα είναι δικαίωμα. Για εμάς τους μεγάλους (σε μέγεθος) υποχρέωση."