Monday 25 October 2010

Δώδεκα χρόνια πατσαρίτζια. Αν ήταν κοπελλούθκια, ήταν να πηαίννουν γυμνάσιον.

Ήρτα σε τούντην χώρα σχεδόν είκοσι χρονών κοπελλούδιν. Έσιει που τότες που συνάω πράματα. Είμαι που τούτους που εν πετάσσουν τίποτες. Όπως λαλεί τζαι ο κωμικός Dylan Moran στο 6:40 σε τούντο βίτεο: "a hat box full of precious things. The Curly-Wurly wrap that meant so much, the bundle of letters too painful to look at OR throw away - they have to be kept so they can never be looked at". Τωρά λοιπόν που έκλεισεν ο κύκλος μου πρέπει να πακεττάρω. Έτα ούλλα τζιαμαί τωρά.

Μισώ το πακεττάρισμαν, τζαι έσιει μιαν εφτομάδαν που βάλλω πράματα στες κάσιες για χωρίζω τα για re-use. Λλίον πολλά εμετακόμιζα κάθε χρόνον. Σύναξε σύναξε που συγκατοίκους τζαι φίλους, εγεμώσαμεν πατσαρίτζια. Το πρώτον μου βιβλίον εγόρασα το μόλις επήα πανεπιστήμιον που έναν δευτεροετήν ο οποίος επούλεν τα textbooks της προηγούμενης χρονιάς. Αφελής εγώ λαλώ του "ίνταλως κάμνει το η καρκιά σου να πουλείς τα βιβλία σου;" Τζαι απαντά μου "εν ριάλλια που κάθουνται πας την βιβλιοθήκην." Εν το εφόρεν ο νους μου. Το βιβλίον τζείνον έχω το κόμα.

Ακόμα τζαι τες κάσιες του μετακομίσματος αννοίω τες τζαι φυλάω τες πίσω που βιβλιοθήκες για που κάτω που κρεβάθκια. Έχω κάσιαν που το 2002, που πρέπει να την εγέμωσα τζαι να την εφκιέρωσα πάνω που 10 φορές. Μάσιαλλά της. Οι κάσιες όμως εν το μόνο χρήσιμον, εν έχω να γυρεύκω την ώραν της μετακόμισης.

Όπως λαλεί τζι΄ο Μάριος, το πλάσμαν όπου πάει απλώθει ρίζες. Άπλωσα τζι΄εγώ καμπόσες, μπορεί τζαι παραπάνω απ΄ότι έπρεπεν, αλλά φαίνεσται μου ότι έλειψαν τα θρεπτικά συστατικά της γης για λλόου μου δαμαί. Τζαιρός για μεταφύτεψην.

Έγραψεν τζι'ο Διάσπορος ότι για ν'αρκέψεις κάτι τζινούρκον τζαι δημιουργικόν πρέπει πρώτα να καθαρίσεις τον τόπον που ό,τι εν μες την μέσην. Όσον το σκέφτουμαι παραπάνω συνειδητοποιώ ότι τα πατσαρίτζια εν η αδυναμία του πλασμάτου να μπει σε μιαν νέαν περιπέτειαν ποννα το πάρει σε νέους δρόμους τζαι άγνωστες αισθήσεις. Γι'αυτόν κραθκιέται με νύσια τζαι με δόνκια μες τες αναμνήσεις τζαι τα συναισθήματα που ξέρει. Χάτες, πέταμαν ούλα.

Υ.Γ. 1 Έβαλα τα πράματα μου για πούλησην. Πολλοί που τούτους που ήρτασιν τζαι επιάσαν πράματα εν καλά πλάσματα ποννά τους κάμουν καλήν χρήσην. Εχάρηκα το που εν επήαν του πεταμάτου, τζαι πως η ζωή τους εννα συνεχιστεί αλλού. Τζαι το ποδηλατίν μου που τ'αγαπώ πολλά, έδωκα το σε πλάσμαν ποννα το προσέχει.

ΥΓ. 2 Τα φκιόρα άμαν έννεν καλά τζαι πνίουνται διότι θέλουν μεταφύτεψην τζαι νέον χώμαν να τα θρέψει, αθθίζουσιν. Ειδικά ο βασιλικός τζι'η ρόκκα. Εν το ένστικτον της αυτοσυντήρησης. Επειδή ξέρουν ότι εννα μαράνουν, μάχουνται να αναπαραχθούν, τζαι κάμνουν κάτι ωραία λουλλουδούθκια πέρκιμον ελκύσουν καμιάν μέλισσαν. Τα λουλλουδούθκια εν ωραία, αλλά καταλυούν ούλλην την ενέργειαν του φκιόρου. Οπότε πρέπει να τα κόψεις.

8 comments:

  1. Να μεν τα κόψεις. Να τα χαρείς ως τη μέρα που θα φεύγεις και μετά χάρισέ τα στο γείτονα.
    Όσο για τις μετακομίσεις, επειδή έχω κάνει πάμπολλες, το πέταμα θα σε καθαρίσει, από πολλές απόψεις. Πέταξε, πέταξε. Θα κάνεις χώρο για τα καινούρια...

    ReplyDelete
  2. Φίλε μου όπως σου ξαναείπα, εν τα πλάσματα που κάμνουν τες αναμνήσεις, όι τα πράματα. Αλλά που την άλλην: εγώ έχω μιαν παλιοφανέλλαν που εκάμαμεν στην Γ' Λυκείου ως αναμνηστικόν-έχω την δακάτω στην Αγγλία τζιαι εν την πετάσσω...

    ReplyDelete
  3. Το πρόβλημαν Στέφ. εν ότι αν μεν τα κόψεις τα λουλλούθκια, ρισκάρεις να μαράνει το φκιόρον ούλλον μιάν ώραν αρχύττερα, πριν προλάβεις να το μεταφυτέψεις. Τα λουλλούθκια εν πολλά ωραία, αλλά τραβούν οὐλλην την ενέργειαν τζαι μαραζώννουσιν τα φύλλα τζαι τα κλωνιά. Άμαν τους δώκεις λίπασμαν τζαι χώμαν καλόν, μπορείς να τα χαρείς ούλλα μαζίν.

    ReplyDelete
  4. Χμμμ. Εσύ σαν να τζιαι στρουγνίζεσαι γιά άλλα. Πάντως αν τα βιβλία σου τζιαι τα αντικείμενα που αποχωρίζεσαι σήμμερα επηαίνναν γυμνάσιον, πρώτον δεν θα μπορούσες να τα αποχωριστείς, τζιαι δεύτερον ήταν να νοιώθεις γέρος, τζιαι ίσως νεκρός.

    Κρατώ το φρέσκος αέρας που έβαλες στα tags.

    ReplyDelete
  5. Όπως επερπάτουν εχτές εσκέφτουμουν ότι ίσως να ήταν καλλύτερα αντί να βάλω τίτλον "ήταν να πηαίννουν γυμνάσιον" να βάλω "ήταν να αρκέψουν να ερωτεύκουνται".

    ReplyDelete
  6. Αλεξάνδρα Κλε. η νεώτερη31 October 2010 at 19:25

    παναγία μου ρε αντώνη.. έκαμες την καρκιά μας να μαράνει μαζί με τα φκιόρα...τελικά εν ο τόπος οξά το πλάσμα που κάμνει την διαφορά?? γυρέφκω τζιαι εγώ την απάντησην.

    ReplyDelete
  7. Πας τούντα θέματα απαντήσεις έτοιμες εν υπάρχουν. Υποψιάζουμαι όμως ότι το έναν εν αποκλείει το άλλον.

    ReplyDelete