Άης Γιώρκης τζιαι πελλάρες...

Για τον Άσεραν

Επήα την περασμένην εφτομάδαν να δω την γιαγιάν μου στο χωρκόν. Επήρα την να δει τζιαι την αρφήν της, τζιαι άρκεψαν να λαλούν ιστορίες για δράκους. Όι για τον Τυρίμον που εγέλασεν του δράκου τζιαι ετάισεν του την δράτζιαιναν, όι για τον άλλον τον δράκον που του εγέλασεν τζιαι τζιείνου ο Τυρίμος τζιαι έφκαλεν τον εις την θάλασσαν πας σε μιαν βάρκαν... Τέλως πάντων, άρκεψεν τζιαι η θκειά μου η Αντωνού να λαλεί για την Χαλιμάν τζιαι τες ιστορίες της. 

Ήταν, λαλεί, ένας δράκος που έκοφκεν το νερόν εις το χωρκόν, τζιαι για να το αφήννει να ρέσσει έπρεπεν ο χωρκανοί να του πέμπουν μιαν κορούαν κάθε εφτομάδαν να την τρώει. Ώσπου τζιαι ήρτεν το νεπέτιν της Χαλιμάς. Ήταν, λαλεί, η κόρη κάποιου Τούρκου (δαμαί εκόμπιασεν λλίον η θκειά μου) τζιαι ήταν πολλά όμορφη τζιαι σιεηττάνισσα. Άμαν επήεν η Χαλιμά στον δράκον ήβρεν τον να κνύθεται τζιαι λαλεί του: "Δράτζιε, ίντα κνύθεσαι; Έσιεις φτείρες. Κάτσε να σε ξιφτειρίσω". "Καλάν" λαλεί ο δράκος, τζιαι έκατσεν της να τον ιξιφτειρίσει. Άμαν εποσπάστηστην η Χαλιμά λαλεί του: "Δράτζιε, να σου πω καμιάν ιστόρίαν;". "Καλώ!" λαλεί της, "Πε μου τζι αρέσκουν μου πολλά οι ιστορίες!" Ελάλεν του ελάλεν του ιστορίες η Χαλιμά ώσπου τζι εποτζιοιμήθην ο δράκος. Τζι έτσι όπως ετζιοιμάτουν, έσφαξεν τον η Χαλιμά. Οι ιστορίες της Χαλιμάς που ακούεις, λαλεί μου η θκειά μου.