Ήμουν για λλίον τζιαιρόν στο αρχείον της Αγγλίας για μιαν έρευναν, τζιαι με την ευκαρίαν είπα να ψάξω το γνωστόν έγγραφον που λαλεί "Spyros Kyprianou is the least impressive of Makarios' young minister's...don't take him for a fool though, because as time goes by he is learning fast".
Γύρεψε τζιαι να γυρέψεις εν το ήβρα, τζιαι πρέπει να ανακουτρέψουμεν παλιές σημειώσεις. Τέλος πάντων, την άλλην στράταν πκιόν.
Όμως πας την αναζήτησην ήβρα έναν παρόμοιον έγγραφον για τον χουντίνι της διπλωματίας τζιαι της πολιτικής. Το 1965, ο Σπύρος επήεν Αγγλίαν πάλαι τζιαι έθελεν να δει τον Υπουργόν Εξωτερικών. Σε προηγούμενες επισκέψεις του, ο Σπύρος έθελεν να δει τον ΥΠΕΞ της Αγγλίας, αλλά ο Υπουργός είσιεν πιο σημαντικά πράματα να κάμνει. Επειδή ο Σπύρος εν έπιαννεν το υπονοούμενον τζιαι επέμενεν, είπαν του υπουργού "Εν αντροπή σιόρ, δε τον λλίην ώραν τζιαι εν πειράζει. Τζιαι εννα σου τα ετοιμάσουμεν ούλλα εμείς." Μέσα στην πολλήν χαρτούραν, υπάρχει τζιαι τούτον το βιογραφικόν σημείωμα του Σπύρου που ετοιμάστηκεν για ενημέρωσην του υπουργού:
Πόθθεν να το πιάσεις τζιαι που να το αφήκεις; Που το ότι επήεν αντιπρόσωπος της Εθναρχίας στο Παγκόσμιον Συμβούλιον Ηθικής Θωράκισης (βασικά φανταμενταλιστές χριστιανοί αντικομμουνιστές της μεταπολεμικής περιόδου); Φανταστείτε τον Σπύρον να λαλεί: "πρέπει να κάμομεν ηθικήν θωράκισην..."
Όξα που το "Before becoming Mininster of Foreign Affairs [...] he was thought to be one of the most unimpressive ministers of the Greek-Cypriot Ministers"; Να σημειώσω ότι τότε υπουργός ήταν τζιαι ο Πασχάλης Πασχαλίδης, ο κύριος "εγώ-εν-εμίλησα-ακόμα" που τον έβαλεν υποψήφιον πρόεδρον ο Ττόμης Α' το '93 τζιαι επάτωσεν.
Δυνατόν επίσης εν τζιαι το "Mr Kyprianou [...] lacks the charm of manner of many of his compatriots - at times he tends to be downright churlish". Ο κύριος Κυπριανού δεν έχει τους γοητευτικούς τρόπους πολλών συμπατριωτών του - μερικές φορές έχει την τάση να είναι εντελώς άξεστος. Τούτον το churlish μεταφράζεται επίσης ως χώρκατος, στριμμένος, ιδιότροπος, δύσπυρος. Δυσ-σπύρος ή δισ-σπύρος. Για δύσκολος Σπύρος για Σπύρος εις διπλούν δηλαδή. Ου Γριστός!
Για να καταλάβετε ίντα στριμμένον άντερον ήταν ο Σπύρος, άκουσα ιστορίαν όπου επήεν να τον δει καλαμαράς πολιτικός. Άννοιξεν του η Μιμή, τζιαι ήβρεν τον Σπύρον να κάθεται με τες παντόφλες τζιαι την ρόπαν (ξέρετε, που τζιείνην την καρώ τη μάλλενην). Είπεν του γεια το πλάσμαν, έκατσεν, τζιαι ούλλην την ώραν ο Σπύρος εν άννοιξεν το στόμαν να πει κουβένταν. Εθώρεν μόνον τηλεόρασην.
Πίσω στο έγγραφον μας. Το καλλύτερον βέβαια εν το λογοκριμένον κομματούδιν στο τέλος. Σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα των ερευνητών της κυπριακής ιστορίας περιμένει τον αποχαρακτηρισμό του εγγράφου για να αποκαλυφθεί το μεγάλο μυστικό.
Κάμνει μου εντύπωση που οι Εγγλέζοι εγράφαν σε επίσημα έγγραφα, τόσο "χύμα" χαρακτηρισμούς
ReplyDeleteΣκέφτου το ανάποδα: φαντάσου πόσον "χύμαν" ήταν ο Σπύρος για να τα γράφουν τούτα οι Εγγλέζοι που εν οι μανάες του ευφημισμού τζιαι του καθωσπρεπισμού.
Deleteεν καλά που λαλείς. γλουπ!
Deleteαδικας τον τζαι λλιον ομως αμα το πιασεις που μια "μετα-αποικιακη" οπτικη..
ReplyDelete1. το να τον θεωρουν οι εγγλεζοι "χωρκατον" [ η προς το καλαμαριστικον "αγροικο"], εισαι σιουρος οτι ενεν τζαι νακκον υπερ του;..:)
ενταξει..σιγα τα ευαισθητα πλασματα..
ενεν λογικο οτι αφου εν τους εκαθετουν σαν υποτακτικος, ηταν να το θεωρουν ..καπως ιθαγενικον;..
[αληθκεια τον Γιωρκατζη ινταλως τον επεριγραφαν;]
2. οσο για τον καλαμαρα τζαι την ροπα..
εξαρταται ποιος ηταν..τζαι ποτε..μεν ξηχανεις οτι αναγκαστηκεν να παραιτηθει λογω πιεσης της χουντας...
θελω να πω χωρις πλαισιο, μπορει να εν παραπλανητικο..
σιουρα ενεν ευγενικο..αλλα ο αλλος ποιος ηταν τζαι τι εθελεν;..
εισαι σιουρος οτι εν το εκαμεν σκοπιμα;
τζαι αν ναι ..γιατι;
για τα αλλα..που την μια να λαλει οτι δεχεται μονο εγγλεζικες εγγυησεις, τζαι που την αλλη να λαλει για ενωση, τζαι να πηαινει τζαι στην μοσχα η να υποστηριζει τους αδεσμευτους,
νομιζω εν το κλιμα μιας εποχης..η μιας καταστασης [εν μερει μπορεις να δεις τζαι πιο μετα [σημερα;] αντιστοιχιες]..
εσιει σαφως το χιουμορ της η υποθεση..αλλα αξιζει τζαι μελετης κατανοησης...γιατι εγινετουν - γιατι γινεται;..
αν ας πουμε ο καλαμαρας ηταν πριν το 74 η πριν το 81 εν ενα..αν εν υστερα που εβασιζετουν καπως στον παπανδρεου, εν αλλο..αλλα παλε ενδιαφερον..
Ανώνυμε, ωραίον το σχόλιον σου τζιαι βαθύν. Ευχαριστώ σε για την ευκαρίαν να πω πέντε κουβέντες για να ξεκαθαρίσω το σκεπτικόν μου στην ανάρτησην όπου, λόγω μορφής τζιαι ύφους, αναγκαστικά η ανάλυση εν υπερβολικά συμπυκνωμένη μες σε πράματα που για μέναν εν προφανή, αλλά σίουρα όι πάντα διακριτά. Έτσι υπάρχουν οι παράπλευρες απώλειες που επισημαίνεις, τζιαι των οποίων έχω επίγνωσην.
Delete1. Καμιά ιστορική πηγή εν σου δια την απόλυτην αλήθκειαν ή μιαν αντικειμενικήν εικόναν. Το κάθε πλαίσιον μέσα στο οποίον βάλλεις μιαν πηγήν, το πρίσμαν μέσα που το οποίον την θωρείς, ή τα ερωτήματα που της βάλλεις, κάθε φοράν διούν σου άλλες απαντήσεις. Τούτον εν σημαίνει ότι εν υπάρχει δυνατότητα κατανόησης της ιστορίας ή των διαδικασιών της, αλλά ότι τούτον εν μια διαδικασία που εν πάντα υπό εξέλιξην. Με τούντην έννοιαν, εν θεωρώ ότι τούτη η πηγή, ή η άλλη με την ρόπαν, διούν μιαν ολοκληρωμένην εικόναν για το Σπύρον, ή τον κάθε Σπύρον, σαν ιστορικόν υποκείμενον. Βεβαιώς τζιαι έχουν τα προβλήματά τους σαν πηγές, αφού αποτελούν υποκειμενικές εκτιμήσεις, τζιαι δεν αρκούν που μόνες τους για την κατανόησην του ιστορικού πλαισίου που εγώ βάλλω - της μετααποιαποικιακής κατάστασης.
2. Με τούντην λογικήν, επειδή ένας εγγλέζος γραφειοκράτης έκρινεν ότι ο Σπύρος εν αγροίκος, εν θεωρώ ότι τον κάμνει απαραίτητα τζιαι τέθκοιον. Την κρίσην μου την προσωπικήν για το Σπύρον εν την αντλώ που τέθκοια παραδείγματα, αλλά που τι υπάρχει ανάμεσα στες γραμμές. Γι' αυτόν τζιαι παίζω τζιαι με την λέξην τζιαι τες πολλαπλές της μεταφράσεις (στριμμένος, δυστροπος, ιδιότροπος κτλ) τόσον χιουμοριστικά, αλλά τζιαι με μιαν δόσην αλήθκειας που εν μέρος, αλλά όι ούλλον το παζλ.
3. Η μετααποικιακή κατάσταση, όπως τούτη καθορίζεται που τες μετααποικιακές σπουδές, εν αμφίδρομη διαδικασία, όπου οι σχέσεις εξουσίας μεταξύ αποικίας τζιαι κέντρου (κατά τη διάρκειαν, ή μετά την αποικιοκρατίαν) έννεν οι πάντα οι προφανείς, δηλαδή ο αποικιοκράτης που εξουσιάζει τον αποικιοκρατούμενο. Ο Σπύρος (ή ο Μακάριος, ο Γιωρκάτζιης, ο Τάσσος κτλ) εν ακριβώς προϊόντα τούτης της αμφίδρομης σχέσης, όπου εστρέψαν τα εργαλεία της αποκιοκρατίας (την ρητορικήν της δηλαδή) περί δημοκρατίας, νεωτερικότητας, εκπολιτισμού κτλ. εναντίον της, για το δικόν τους νεωτερικόν, εθνικόν πρότζιεκτ. Το οποίον, σημειωτέον, έμπαζεν όσον νερόν, όσον έμπαζεν τζιαι αποικιοκρατικόν νεωτερικόν πρότζιεκτ, έστω τζι αν τα 2 εν ήταν τα ίδια.
4. Για τον καλαμαράν, σίουρα εν ήταν κούππα άπαννη, τζιαι ήταν όσον στριμέννον άντερον όσον τζι ο Σπύρος: Θεόδωρος Πάγκαλλος. Τζι αν σε ενδιαφέρει η ιστορία, στείλε μου μέιλ να σου την πω διότι έσιει τζιαι τζιείνη πλάκα - μπορεί να την γράψω στο μπλογκ κάποιαν φοράν αν κάτσει. Απλά εν έβαλα λεπτομέρειες διότι έννεν το θέμα μου, τζιαι εννα έγραφα σεντόνι - όπως έγραψα τζιαι τωρά. Όμως τα ιστορικά υποκείμενα που βάλλω στες ιστορίες μου έννεν ποττέ μανιχαϊστικά, δηλαδή αν περιπαίζω τον έναν, εν σημαίνει ότι οι άλλοι εν κούππες άπαννες. Τζιαι εννοείται τούτον ισχύει τζιαι για τους Εγγλέζους.
5. Τζιαι καταλήγω στο τελευταίον σου, ότι δηλαδή με το ελαφρύν τζιαι χιουμοριστικόν επιχειρώ μιαν άλλην σχέσην με την ιστορίαν, μιαν άλλην συζήτησην τζιαι νοηματοδότησην, η οποίες, όπως ούλλες οι επιλογές, έχουν κόστος τζιαι οφέλη. Εν λλίον πείραμαν που κάμνω όμως τζιαι, στην τελικήν, απολαμβάνω το. Την ίδιαν ώρα, εν το αφήννω να γίνεται άλλοθι, τζι ελπίζω να το εξήγησα καλά.