Μέσα, πο' ξω, πριν, μετά, σαν αντακώννουσιν για κλείουσιν, τζιαι σαν φακκούν γυρόν οι κύκλοι

Σχεδόν πριν τρία χρόνια, έγραψα θκυό ποστ για τους κύκλους που αννοίουνται στην ζωήν του πλασμάτου, όπως το εβίωννα εγώ τότε. Γράφοντας "ποσσιέπασε να δούμεν ίντα μπο' σιει πάρα τζιει" εσκέφτουμουν ότι ένας κύκλος έκλειεν τζιαι άλλος άννοιεν. Τζιαι όντως, σχεδόν έτσι ήταν.

Εφύαν μου όμως θκυό-τρία πράματα. Πρώτον, ο κύκλος έννεν ποττέ ένας. Εν πολλοί, κάποτε παράλληλοι, κάποτε διασυνδεδεμένοι. Δεύτερον, η συνειδητοποίηση του πλασμάτου ότι ένας κύκλος έκλεισεν έρκεται συχνά μετά το γεγονός. Όι την ώραν που γίνεται. Εγώ τότε ένωθα ότι ήμουν πας το τσακ του κλεισίματος. Που με φέρνει στο τρίτον λάθος: το κλείσιμον έννεν ποττέ απότομον, αλλά διαδικασία. Μπορεί να εκφέρεται με μιαν ρήξην σε μιαν δεδομένην στιγμήν, αλλά έσιει πίσω του πολλήν επεξεργασίαν τζιαι διαδικασίαν. Τζιαι τότε εμέναν οι κύκλοι μου είχαν αρκέψει να κλείουν πολλά πιο πριν. Εξ' ου τζιαι το πένθος για τα πατσαρίτζια.

Οι κύκλοι που αννοίξαν που τότες ήταν καμπόσοι. Επέρασα πολλές μεταβάσεις, άλλες καλές τζιαι άλλες άσσιημες, άλλες ομαλές τζιαι άλλες πασανάκατες, άλλες ταπεινωτικές τζιαι άλλες με δώρα. Άλλοτε επέτασσα αυκά πας τους τοίχους, έφκαλλα τσούννες (κυριολεκτικά), επάλυωννα με σιήλλιες θκυο καταστάσεις, ή εματαιώννουμουν. Άλλοτε ένωθα την χαράν τζιαι την αγαλλίασην της συνειδητοποίησης, της ηρεμίας, τζιαι του να θωρείς τους κόπους σου να φκαίννουν για καλόν.

Πριν να φύω τούντην στράταν, ένας φίλος είπεν μου ότι έστω τζι αν μεν το συνειδητοποιώ τέλλεια, οι κύκλοι μου τωρά εκλείσαν. Τζιαι εκλείσασιν καλά, όπως πρέπει. Με ηρεμίαν, χωρίς να χρειαστεί παραπάνω προσπάθεια απ' ότι πρέπει. Που κάποιους έφκηκα τζιαι πριν να κλείσουν, είπεν. Αν εν σωστά που λαλεί, τούτη εν τζιαι η μιάλη διαφορά που την προηγούμενην στράταν που έφευκα, όταν είχα μιαν αγωνίαν, έναν φόον για το τι έρκεται. Κάποια άλυτα πράματα μέσα μου που αρκέψαν να λύουνται λλίον λλίον, αλλά εθέλαν μιαν καλήν συνειδητοποίησην για να λυθούν τέλλεια. Τωρά νώθω ήρεμος, σε γαλήνην, έτοιμος. Θωρώ τους κύκλους πίσω μου που εκλείσαν τζιαι σηκώννεται το σιειλούιν μου με ευχαρίστησην, γιατί παρά τες δυσκολίες τζιαι τα τράβαλλα, ήταν για καλόν. Όπως μου είπεν τούτος ο φίλος μου πάλαι, μπορώ να πάω να το απολαύσω όπως τον πελλόν. Hadi bakalım.

Λλίον πριν να φύω, επήα να δω την γιαγιάν μου στο χωρκόν να την ποσιαιρετήσω. Εν 95 χρονών. Όπως οδήγουν άκουα τούντο τραούδιν, τζιαι πας σε 2-3 στίχους εγεμώνναν τα μμάθκια μου τζιαι εφκαίνναν που μέσα μου κόμποι. Γιατί μπορεί να αννοίουν τζιαι να κλείουν κύκλοι, να φακκούμεν γυρίλλες, αλλά πάμεν πάντα πίσω τζιαμαί που εξεκινήσαμεν.