Το πορτοφόλιν

Μιάν πανέμορφην αννοιξιάτικην ημέραν του 2004 στην Κωνσταντινούπολην έχασα το πορτοφόλιν μου. Αχχώθηκα εγώ, ήταν τζαι η πρώτα φορά που το έχασα, οπότε έπιαννα τηλέφωνα καπάλιν να ακυρώσω κάρτες. Ευτυχώς ριάλλια πολλά εν είχα μέσα, τζαι είχα τζαι κάτι λίρες μέσα διότι μόλις εστράφηκα που την Κύπρον.

Μετά που θκυό μέρες επιάσαν με τηλέφωνον που το πανεπιστήμιον μου. Ερωτήσαν με αν έχασα το πορτοφόλιν μου, τζαι είπα τους ναι. Έπιασεν τους τηλέφωνον ένας μπακκάλλης λαλεί τζαι είπεν τους ότι άνοιξεν το πορτοφόλιν τζαι ήβρεν την κάρταν του πανεπιστημίου. Ερώτησα πού εν ο τούτος ο μπακκάλης, τζαι είπαν μου στο Φάτιχ. Ίνταλως θκιάλον λαλώ, καμία σχέση το Φάτιχ με τζιαμαί που ήμουν εγώ.

Τέλος πάντων, εδώκαν μου το τηλέφωνον του μπακκάλλη τζαι έπιασα τον να κανονίσω να βρεθούμεν. Επήρα του τζαι έναν πακκέττον ππακλαβάν να ευχαριστήσω το πλάσμαν. Μόλις επήα διά μου το πορτοφόλιν τζαι λαλεί μου: τσιέκκαρε ότι ούλλα τα πράματα σου τζαι τα λεφτά σου εν μέσα. Έννεν ανάγκη, άμαν έμπης εις τον κόπον να κάμεις τόσην φασαρίαν να με έβρεις εμπιστεύκουμαι σε. Όι όι λαλεί μου, επιμένω, εν θέλω παρεξηγήσεις. Καλάν, λαλώ του. Ήταν ούλλα μέσα.

Καλάν, ίνταλως εβρέθην στα σιέρκα σου το πορτοφόλιν; Εγώ εν εις το Ντολμάμπαχτζιέ που ήμουν. Ήβρεν το ένας ταξιτζής, λαλεί μου, έππεσεν σου μες το ταξίν. Έφερεν τον ποδά η κούρσα του, έξερεν με, τζαι εσταμάτησεν βιαστικός εις το μπακκάλικον τζαι άφηκεν μου το. Ήβρα την κάρταν του πανεπιστημίου τζαι έπιασα τηλέφωνον να σε έβρω.

Πόθεν είσαι; Που την Κύπρον, λαλώ του. Άτε ρε, ήμουν εις την Κύπρον έναν φεγγάριν. Πότε; Το '74. Έκαμνα την θητείαν μου τζαι επέψαν με τζεικάτω. Τζαι πού επολέμησες; Στην Αμμόχωστον. Ε, τζιαιμαί επολέμησεν τζαι ο τζιύρης μου, λαλώ του. Μπορεί τζαι να τον είσιες απέναντι σου.