The human microphone

-

You can't evict an idea whose time has come

Με μιάν εντυπωσιακήν επιχείρησην επίδειξης μέσων καταστολής (νομικών τζιαι άλλων), εσυνάξαν τον κόσμον της κατάληψης. Βρίσκω πολλά ενδιαφέρον το πως αλλάσουσιν τούτα τα μέσα καταστολής, όι μόνον στην Αμερικήν, αλλά τζιαι στην Αγγλίαν.  Που τα μέσα παρακολούθησης τζιαι monitoring διαδηλωτών πέρσι τον τζιαιρόν των φοιτητικών διαδηλώσεων (τα οποία η κυβέρνηση εχρυσοπλήρωσεν για να μπορεί να καταστέλλει τες διαδηλώσεις των φοιτητών που εδιαμαρτύρουναν για το κόψιμων των κρατικών κονδυλίων για τα πανεπιστήμια, οπότε ξέρουμεν τες προτεραιότητες), ως το δικαίωμαν χρήσης πλαστικών σφαιρών πριν λλίες μέρες (που εν ανήκουστον πράμαν στην Αγγλίαν να έχουν έτσι δυνάμεις οι μπάτσοι).

Ό,τι τζιαι νάναι εν κρίμαν που εγίνην ό,τι εγίνην στην κατάληψην της Γουόλ Στριτ. Εκαρτέρουν τζιαι εγώ αμάν τζιαι πότε να πάω, όταν θα είμαι Νέαν Υόρκην στο τέλος του μήνα. Ελπίζω να ξαναρκέψουσιν. Για έναν πιο πληροφοριακόν σχόλιον, δέτε ποδά.

Κούρδοι

Μια καλή, περιγραφική ανάλυση του τι συμβαίνει με τους Κούρδους στην Τουρκίαν τωρά, αν τζιαι θα έθελα να πηαίννει λλίον πιο βαθκειά που κάποια προφανή θέματα. Η ουσία όμως για μέναν η τελευταία πρόταση: "Maybe it can be moved and the way to move it is to persuade it that there is no such a thing as the AKP’s Kurds versus other Kurds organizing autonomously, but rather there is an essentially united Kurdish community in Turkey that is demanding its political rights and demands to be engaged with as a partner as opposed to a junior member at the AKP’s own table." Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει...

Τσουρούλλης

Ο Τσουρούλλης έφκαλεν κείμενον με το οποίον απολογείται που αντέγραφεν "καλοπροαίρετα". Μάλιστα. Το κείμενον της απολογίας έκαμεν το κανένας google να δει αν το αντέγραψεν τζιαι τζείνον;

Επίσης, λαλεί ότι έσιει δεκαπέντε χρόνια που εν δημοσιογράφος. Ο άθρωπος εν 35 χρονών. Άρα που τα 20 του. Με θκυό χρόνια στρατόν, πότε εσπούδασεν; 

Wikileaks, Shmwikileaks

Πριν καμπόσα χρόνια ήμουν με έναν παρέαν μου στο αρχείον της Αγγλίας. Τζείνος έκαμνεν τότε την διπλωματικήν του πας τες φασαρίες του '63, τζιαι εγώ εδούλευκα πας σε κάτι άσχετον. Επηένναμεν μαζίν, τζιαι όποτε εβρίσκαμεν καμιάν μαλακίαν μες τα έγγραφα ελαλούσαμεν την ο ένας του άλλου, για να μεν χαχχανίζει ο καθένας μόνος του.

Κάποιαν στιγμήν λαλεί μου: "Ρε! Θώρε ποδά!" Βασικά ήταν έναν έγγραφον αμέσως μετά που εξεκινήσαν οι φασαρίες. Ο Σπύρος, ως υπουργός εξωτερικών, ήταν να πάει στο Λονδίνον επίσημην επίσκεψην να μιλήσουν για την κρίσην. Οπότε κάποιος γιέριμος γραφειοκράτης έπρεπεν να γράψει μιαν αναφοράν στον Υφυπουργόν αποικιών (προσοχή, όι τον ομόλογον του Σπύρου α...) για το ποιός εν τούτος ο Σπύρος.

"Spyros Kyprianou is the least impressive of Makarios' young ministers". Τζιαι συνεχίζει: "Don't take him for a fool though, because as time goes by, he is improving".

Γυρίζω στον παρέαν μου τζιαι λαλώ του: "Ρε, σκέφτου τον Σπύρον ίνταλως ήταν τη δεκαετία του '90 μετά που 30 χρόνια συνεχούς βελτίωσης, τζιαι φαντάστου ίνταλως ήταν το '63..."

Εθνική ευθυγράμμισις. Τζι'αν θέλετε ας μεν ευθυγραμμιστείτε.

Τον τζιαιρόν της ΕΟΚΑ, αποφασίσασιν να κάμουν παθητικήν αντίσταση. Τούτον εσήμαινεν ότι εμποϋκοτάραν τα εγγλέζικα τζιαι ξένα προϊόντα, τζιαι εγοράζαν μόνον ελληνικά για κυπριακά. Όποιος ετόλμαν να παρεκκλίνει, υπήρχαν οι τρόποι όι μόνον να μπει στη σωστήν εθνικήν γραμμήν, αλλά να του τραβήσουσιν τζιαι μιαν δημόσιαν (αυτο)διαπόμπευσην. Για να μάθει.

 

Ό,τι εκέρδισεν η διεθνής πολιτική τζιαι διπλωματία, έχασεν η παγκόσμια ποίηση τζιαι το showbusiness

Εφημερίδα Σημερινή, 9 Σεπτεμβρίου 1978.


ΚKΟΥΙΖ: Ποιόν τραούδιν ετραούδαν ο Σπύρος σε στιγμές ξεγνοιασιάς; 

Ο αγώνας αγώνας, αλλά οι επενδύσεις επενδύσεις.

Ζητούνται προσφοραί εκ μέρους της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου δια την ανοικοδόμησιν 42 καταστημάτων και λοιπών, ιδιοκτησίας της Εκκλησίας Παναγίας Παλλουριωτίσσης, συμφώνως προς τα σχέδια και τους τεχνικούς όρους, άτινα δύνανται να ζητηθούν από το Τεχνικόν Γραφείον του κ. ΚΩΣΤΑ ΠΑΥΛΟΥ, οδός Ελευθερίας αρ. 9, εν Λευκωσία.

Αι προσφοραί να παραδίδωνται προσωπικώς εις τον Θεοφιλέστατον Χωρεπίσκοπον Σαλαμίνος, κ. Γεννάδιον, εις την Ιεράν Αρχιεπισκοπήν, μέχρι της 14^ης Φεβρουαρίου 1959 και ώραν 12 μεσ.

Η Ιερά Αρχιεπισκοπή δεν είναι υπόχρεος να δεχθή οιανδήποτε προσφοράν.

Αξιόχρεος εγγυητής απαραίτητος.

Οι αιτήσεις στον Θεοφιλέστατον, που εν έσιει τίποτε καλλύτερον να κάμνει του Αγίου Βαλεττίνου. Τζιαι ο εγγυητής ναν αξιόχρεος.

Άλλες οικονομικές λογικές

Ήρτα διακοπές στην Τουρκία. Που την μιαν, έσιει τρία χρόνια να πάω ποτζιεί, τζιαι επεθύμησα την πολλά. Που την άλλην, μπορεί να έσιει τζιαι παραπάνω χρόνια που τότε που επήα διακοπές άνεννοιας, δηλαδή να μεν έχω κάτι να με τσιλλά ότι πρέπει να το κάμω μόλις ιστραφώ (πιο συγκεκριμένα, να γράψω έναν κείμενον 100,000 λέξεων). Να πάω να πνάσω τζιαι να μεν έχω τίποτε να με αγχώννει για μετά σιόρ. Με τούντους θκυό συνδυασμούς του χώρου τζιαι του χρόνου, ήρτα δαμαί με καμπόσην όρεξην για παρατήρησην.

Οι μετακινήσεις μου γινίσκουνται με το λεωφορείον. Όποιος εταξίδεψεν στην Τουρκίαν με λεωφορείο ξέρει πολλά καλά ότι εν μια μοναδική, ίσως ανεπανάληπτη, εμπειρία. Η εξυπηρέτηση του πελάτη τζιαι το προσωπικόν του λεωφορείου εν σε άλλον επίπεδον. Τωρά που το σκέφτουμαι, έσιει αεροπορικές εταιρίες που θα εθέλαν πολλά να έχουν έτσι επίπεδον εξυπηρέτησης για τους πελάτες τους - τζιαι εν μιλώ για Ryanair τζιαι Easyjet.

Εκτός που τον οδηγόν, πας το λεωφορείον έσιει αλλό θκυό που δουλεύκουσιν. Ο ένας φορεί άσπρον πουκαμισούδιν με μαύρον παπιγιόν, τζιαι ο ρόλος του είναι να παίζει το καμαρότον. Έσιει στυλ τσιρακκιού, συμπεριφέρεται ως τέθκοιον, τζιαι φαίνεται καλόν παιδάκιν. Πολλά ευγενικός τζιαι εξυπηρετικός. Έρκεται κάθε λλίον τζιαι διά σου τσάιν, νερόν, χυμόν, αναψυχτικά, κράκερς, τσίπς, κτλ. Όύλλα μούχτιν ζίχτιν.

Ο άλλος παίζει το πιο κουλ. Η στολή του εν γαλάζιον πουκάμισον με μπλε γραβάταν. Κόφκει καμιάν κουβένταν του οδηγού, κάμνει τον συνοδηγόν, παίζει το μάστρον τζιαι τον επιστάτην. Μπορεί να κολλήσει τζιαι καμιάς κορούς, τζιαι άμα λάχει βοηθά τζιαι το τσιράκκιν.

Πέρα που τα μούχτιν φαγιά τζιαι ποτά, ο κάθε επιβάτης έσιει τηλεορασούδαν ομπρός του όπως το αεροπλάνον. Επιπλέον, έσιει τζιαι μούχτιν wi-fi. Τζιαι τούτα ούλλα σε μιάν πολλά συφφέρουσαν τιμήν. Π.χ. έναν ταξίδιν που τη Σμύρνην στο Αϊβαλίν που εν 2.5 ώρες εκόστισέν μου περίπου 7 ευρώ μόνον να πάω. Τόσα θέλει ο Καπνός να σε πάρει σε μισήν ώραν που τη Λευκωσία στο αεροδρόμιον.

Να μεν τα πολυλοώ, σε οποιανδήποτε άλλην "ανεπτυγμένην καπιταλιστικήν" οικονομίαν, ο κάθε κεντικελένης σύμβουλος επιχειρήσεων που θα εθώρεν τζιαι θα ανέλυεν τούντο φαινόμενον θα το απαξίωννεν τζιαι θα το περιγελούσεν λαλώντας ότι εν "ανορθολογιστικόν", ότι "έσιει πολύν κόστος", τζιαι ότι "εργοδοτεί πολύν κόσμον, κάτι που δημιουργεί πολλά έξοδα χωρίς λόγον".

Ξιχάννει όμως κάποια πράματα, ή μάλλον αγνοεί τα διότι εν ιμπορεί να σκεφτεί έξω που τα στενά όρια του κουθκιού μέσα στο οποίον εμπήχτηκεν ο νους του όταν ήταν στο Business School. Πρώτα απ'όλα, με 70 εκατομμύρια καταναλωτές, έσιεις πολλά πράματα να πουλήσεις τζιαι πολλές ανάγκες να ικανοποιήσεις. Τζιαι όποιος μου πει ότι τούντο σύστημαν εν ανορθολογιστικόν, να του θθυμήσω ότι μιλούμεν για την έκτην πιο μεγάλην οικονομίαν του πλανήτη. Όπως ελάλεν τζιαι ο Μπροντέλ για την Οθωμανικήν αυτοκρατορίαν, τούτη εν μια παγκόσμια οικονομία που μόνη της.

Δεύτερον, τζιαι πιο σημαντικόν, άχρηστες θέσεις εργασίας - όσον τούτες παράγουν - εν υπάρχουν. Τον τζιαιρόν του Ρουσβελτ τζιαι του New Deal είσιεν κόσμον που επιερώννετουν για να αννοίει λάκκους τζιαι να τους κλείει - οτιδήποτε για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, ειδικά άμαν έσιεις ψηλήν ανεργίαν. Σκεπτόμενοι έξω που στενά οικονομικά κριτήρια, το να διάς του κόσμου δουλειές έσιει τζιαι άλλες κοινωνικές διαστάσεις.

Πέρα που την εικόναν που θέλει να περνά ο Ερντογάν, ότι δηλαδή η Τουρκία εν μια καθόλα πετυχημένη "ανεπτυγμένη" νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική οικονομία, έσιει ακόμα πολλές δομές "παραδοσιακής" κοινωνικής αλληλευγγύης, συναίνεσηςμ οικογενειακών δικτύων, τζιαι δημιουργίας θέσεων εργασίας που ππέφτουν έξω που το "καθαρόν" νεοφιλεύθερον μοντέλλον. Για να το πω πιο απλά, τζιαι έχοντας πλήρην συναίσθησην των αντιφάσεων, εντάσεων, τζιαι δομών εκμετάλλευσης που υπάρχουν τζιαμαί (δέτε ποδά για μιαν κριτικήν ανάλυσην του Τούρτζικου οικονομικού συστήματος), ίσως η επιτυχία της Τούρτζικης οικονομίας είναι το ότι πετάσσει αρκετά ψίχουλλα για να μεν έρτουν ούλλα πούκουππα.

Τζιαι μετά διερωτούμαστιν γιατί εν το Λονδίνον που εν έτοιμον να εκραγεί που τες κοινωνικο-οικονικές εντάσεις.

Έτα ούλλα τζιαμαί

In one NBC report, a young man in Tottenham was asked if rioting really achieved anything:
"Yes," said the young man. "You wouldn't be talking to me now if we didn't riot, would you?"
"Two months ago we marched to Scotland Yard, more than 2,000 of us, all blacks, and it was peaceful and calm and you know what? Not a word in the press. Last night a bit of rioting and looting and look around you."

Που την Penny Red

Γινίσκεται χαμός εις την Αγγλίαν. Surprise surprise. Δέτε δαμαι, δαμαί, δαμαι, τζιαι δαμαί. Εν πολλά περίεργον το συναίσθημαν να θωρώ φωτογραφίες μες τες εφημερίδες τζιαι ταινιούδες που το you tube με εικόνες που τα επεισόδια τα οποία εγινήκαν τάγκα μες τες γειτονιές μου. Αναγνωρίζω καταστήματα, σπίθκια τζιαι δρόμους. Διερωτούμαι τί θα έκαμνα τζιαι πώς θα ένιωθα αν ήμουν τζιαμαί.

Έγραψα παλιά για διαφορετικές εκφάνσεις του ιδίου προβλήματος, που ήταν αποτέλεσμαν του ιδεολογικού, κοινωνικού, τζιαι οικονομικού πρότζιεκτ των Συντηρητικών (με την συνεργασίαν των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, για να μεν ιξιχαννούμαστιν) δαμαί τζιαι δαμαί. Με θκυό κουβέντες, this was a disaster waiting to happen, τζιαι για να είμαι ειλικρινής, εγίνην πολλά πιο πριν από ότι εκαρτέρουν.

Άμαν έναν σύστημαν καταρρέει γεννά πολλήν βίαν. Τζιαι όση ήταν η βία που έφκαλλεν τούντο σύστημαν υπόγεια, καθημερινά, τζιαι για δεκαετίες, αλλό τόση τζιαι μαζεμένη εννάν η βία της εξέγερσης - της εξέγερσης που εννά τα πάρει τζιαι να τα σηκώσει ούλλα. Τζιαι τζείνοι που εξεγείρουνται τζιαι σπάζουν τα εν ζητούν απλά μιαν εκτόνωσην (έστω τζιαι αν τούτον κάμνουν εν μέρει, νιώθωντας ότι τωρά εν το γυρίν τους), αλλά για να φωνάξουν ότι εν τόσον απελπισμένοι, τόσον αποξενωμένοι, τζιαι τόσον περιθωριοποιημένοι, που η μόνη φωνή που μπορούν να φκάλουν εν ο ήχος του γυαλιού που σπάζει τζιαι της φωθκιάς που κρούζει.

Τζιαι μετά, άτε να επικοινωνήσεις. Ας όψονται τζείνοι που εφέρασιν τα πράματα τζιαμαί, τζιαι εροκανίζασιν σιγά σιγά τες φωνητικές χορδές των ενοχλητικών πληβείων.

Λαλείς ο κύκλος που άννοιξεν τον τζιαιρόν της Θάτσιερ να κλείει; 

Ιδού η ρόδος, ιδού τζιαι ο άππηος

Κλαίουνται κλαίουνται τα μωρά, οι γονιοί τους, τζιαι οι απόφοιτοι του English School για τον αφελληνισμόν του Eton της Κύπρου (Χα! εθέλασιν πολλά). Αφού εν έτσι, τζιαι αφού τους τρώει τόσον πολλά ο αφελληνισμός του σχολείου (τους), ας ακολουθήσουν το εθνοπρεπές παράδειγμαν των προγόνων τους. Τζιαι να βάλουν τζιαι δημοσίευσην στην εφημερίδαν.

Εφημερίδα Ελευθερία, 5 Αυγούστου 1958.

To ούτιν εν ό,τι πρέπει για την ψυσιήν.

Ο Χαγιάμ Αλλάμι εν τρομερός ουτίστας. Κατά που άκουσα, που τους καλλύτερους στον κόσμον της γενιάς του. Παραπάνω πληροφορίες δαμαί. Μαζίν με την Νικολεττούν κάμνουσιν απίστευτον μουσικόν ζευκάριν. Όσοι είχαν την ευκαιρίαν να τους ακούσουν τον περασμένον Δεκέβρην να παν να τους δούσιν πάλαι. Για τους υπόλοιπους, ευκαιρία να τους γνωρίσετε.

Μαζίν τους εννα παίξουν ο Ευριπίδης Δίκαιος (κρουστά), Pierrick Marion (νέι), τζιαι Roland Melia (τσέλλο).

Εννα παίξουν στο Σπίτιν της Συνεργασίας, απέναντι που το Λήδρα Πάλας, για να φυσήσουσιν ζωήν μες την Νεκρήν Ζώνην. Την Πέμπτην 7 του Ιούλη, η ώρα 9. Πληροφορίες δαμαί. Είσοδος μούχτιν.

Για τζιείνους που παίζουν ούτιν, ο Χαγιάμ εννα κάμει έναν εργαστήριν την ίδιαν ημέραν που τες 10 το πρωίν ως τες 1. Ενναν 20 ευρώ τζιαι οι θέσεις εν λλίες, οπότε τηλεφωνάτε στο 22445740 ή στείλετε ήμεϊλ στο ahdr.mide@ahdr.info

Τζιαι για μιαν γεύσην, ή για όσους εθθα μπορέσουν να παν, καλήν ακρόασην:

Khyam Allami & Nicoletta Demetriou by khyamallami

Η έκλειψη κουντά τα ούλλα

Τί να κάμουσιν θκυό πλάσματα άμαν θέλουν να δώκουν ο ένας του άλλου, αλλά εν έμεινεν τίποτε πκιόν;

Εφαντάστης;

Υπάρχει, λαλεί, μια νέα θεωρία που υποστηρίζει ότι υπάρχουν άπειρα παράλληλα σύμπαντα, τζιαι κάθε φοράν που θκιαλέουμεν κάτι (τζιαι απορρίπτουμεν κάτι άλλον) δημιουργείται έναν εναλλαχτικόν σύμπαν με έναν κόσμον βασισμένον πας την επιλογήν που εν εκάμαμεν. Μάλιστα, τα μαθηματικά δείχνουν ότι εν δυνατή τούτη η θεωρία.

Ου θκιάολε. Δηλαδή υπάρχει ένας κόσμος όπου το ΑΚΕΛ εν υποστήριξεν τον Τάσσον για πρόεδρον, τζιαι ένας άλλος όπου εδέχτην το Σχέδιον Ανάν; Για το πως ένει τούτοι οι κόσμοι αφήννω την φαντασίαν να οργιάσει, αλλά κάτι μου λαλεί ότι πάλαι θα εμουρμουρούσα για πράματα που εν μου αρέσκουν. Για να μεν πάω καν σε προσωπικές μου επιλογές τζιαι το τι δρόμους θα εμπόρεν να πάρει η ζωή μου.

Τέλως πάντων, το θέμαν εν ενδιαφέρον, τζιαι όποιος εν περιέργος ας ακούσει παραπάνω δαχαμαί.

Το μόνον πράμαν για το οποίον είμαι ευγνώμων στον Ελληνικόν εθνικισμόν

Άννοιξεν πάλαι την συζήτησην για τα κυπριακά ο Άσερας, τζιαι έδωκεν μου αφορμήν να ξισκαλίσω κάποιες σκέψεις που έσιει πολλύν τζιαιρόν που τες έχω. Είπα κάποια πράματα δαμαί πριν κάτι μήνες, αλλά έχω αλλό λλία να γράψω.

Άμαν ήρτεν το έθνος-κράτος, έπρεπεν η κυβέρνηση να συννενοάται με τους πολίτες του κράτους - ο κόσμος εν ήταν πκιόν υπήκοοι για να μπορεί να τους μιλά σε μιαν γλώσσαν που ο λαός μπορεί να μεν έξερεν, όπως εκάμναν οι μονάρχες. Έτσι, έναν βασικόν στοιχείον του κάθε εθνικισμού εν η ομογενοποίηση της γλώσσας. Επιάννασιν λοιπόν την τοπικήν λαλίαν ή διάλεχτον της πρωτεύουσας, τζιαι εβάλλασιν τζιαι κάποιους επίσημους γλωσσολόγους να παράγουν γνώσην τζαι να τραβήσουν τες γραμμές της εθνικά αποδεκτής γνώσης. Εβαφτίζαν μια συγκεκριμένην μορφήν της γλώσσας επίσημην ή εθνικά καθαρήν γλώσσαν, τζιαι αναγκάζαν ούλλους τους άλλους να την μάθουν.

Η εθνικά σωστή τζαι εθνοπρεπής ομιλία, χρήση, τζιαι γραφή της γλώσσας εσήμαινεν ότι τοπικές παραλλαγές εθεωρούνταν όι μόνον λανθασμένες, αλλά τζιαι αποτελέσμαν άγνοιας. Ό,τι ρέμπει πόξω που το εθνικόν καλούπιν εν λόγω των προσμίξεων που ήταν ξένες προς τον εθνικόν κορμόν. Όποιος εμίλαν τοπολαλιάν ήταν αγράμματος, άξεστος, τζιαι χωρκάτης εγκλωβισμένος στην καθυστερημένην παράδοσην (σε αντιδιαστολήν με τον εκσυγχρονισμόν του νεωτερισμού για τους σωστούς πολίτες του έθνους-κράτους).

Εσυζητήσαμεν πολλές φορές δαμαί τζαι αλλού το ίνταλως εγίνην τούτον σε σχέσην με την Ελλάδαν τζαι την Κύπρον. Το θέμαν εν πολύπλοκον τζαι εν θα το επαναλάβω. Θέλω όμως να στρέψω την προσοχήν μου σε έναν συγκεκριμένον θέμαν: η ύπαρξη μιας εθνικά καθαρής γλώσσαν που την Ελλάδας την οποίαν έπρεπεν να μιλούν (ή να νομίζουν ότι μιλούν) οι Ε/Κ εκατάστρεψεν σε μεγάλον βαθμόν την κυπριακήν διάλεχτον, τζαι πολλές εκφάσσεις της εχαθήκασιν για πάντα. Ας όψουνται οι Υπουργοί της Παιδείας που τον Σπυριδάκην ως την Κλαίρην τζαι τον Ουράνιον. Που την άλλην, έσιει έναν πράμαν πον εκαταφέρασιν ποττέ να κάμουν, τζιαι φαίνεσται μου εν θα το καταφέρουσιν ποττέ.

Επειδή τα κυπριακά εν ετύχασιν ποττέ ομογενοποίησης, επειδή εν εγίνασιν ποττέ εθνική γλώσσα, τζιαι επειδή τούντους κουρούπεττους εν τους έκοψεν ποττέ να κάτσουν να τη συστηματοποιήσουν (που να μεν το κάμουσιν ποττέ!), ό,τι έμεινεν που τα κυπριακά τζιαι καταγράφεται τωρά στα μπλογκς στα κινητά τζιαι στο e-mail εν διαδικασία που έρκεται που κάτω. Θέλω να πω, κανένας εν ήρτεν να μας επιβάλει μιαν "σωστήν" "γνώσην" των κυπριακών. Ο καθένας γράφει την γλώσσαν όπως την φαντάζεται μες τον νουν του. Τούτη τζι'αννέν φαντασία στην εξουσία!

Επειδή το ελληνικόν αλφάβητον έν ιμπορεί να αποδώσει κάποιους ήχους των κυπριακών, ο καθένας γράφει το σσιού, το τσιού, τζιαι το τζιού όπως το φαντάζεται μες τον νουν του ναν σωστόν, γιά όπως του φαίνεται του ίδιου γιά της ιδίας αισθητικά ωραίον. Έτσι άλλοι γράφουν chου τζιαι shου, ενώ άλλοι προτιμούν τα κατσουνούθκια· τζιαι όπως είπεν τζιαι ο Άσερας, το τζαι τζιαι το τζιαι εν θέμαν.

Με τον ίδιον τρόπον, υπάρχουν τζιαι οι τοπικές διαφοροποιήσεις: ο κοτσιηνοχωρκάτης εννα πει έχει, ενώ άλλοι λαλούν έσιει· μάχεται αντίς μάσιεται, κτλ. Όπως του φκει του καθενού, τζιαι απολαμβάννω τον κόσμον που γράφει όπως μιλά. Τούντο ντε φάκτο της γραφής, ομιλίας, τζιαι ανάγνωσης των Κυπριακών εγώ φτυχώ το πολλά. Όπως του αρέσκει του καθενού σιόρ! Έτσι τζι΄αλλιώς, όπως τζι΄άν το γράψει ο άλλος εγώ εννά το καταλάβω. Τζιαι ας φακκούσιν όσοι στο όνομαν του ορθολογισμού εκάμασιν την γλώσσαν λιλλίτσια. Που τζιαιμαί τζιαι τζει, ας προσπαθήσουμεν να καταλάβουμεν τζιαι να διασώσουμεν την γλώσσαν είτε που τα γραφτά του Άσερα, του Δμ3κ, ή τζιαι που την έρευναν του ΤΕΠΑΚ.

Υ.Γ. Τούτες οι σκέψεις ήταν λλίον-πολλά αποτέλεσμαν μιας επίσκεψης μου στην μόνιμην επιτροπήν τυποποίησης γεωγραφικών ονομάτων τζαι στην διάλεξην που μου έκαμεν ο τύπος τζιαχαμαί για την "σωστήν" ορθογραφίαν των γεωγραφικών ονομάτων, όπου το όνομαν που είχασιν οι ντόπιοι για γενιές τζιαι αιώνες ολόκληρους πρέπει να στρογγυλοποιηθεί για να ανταποκρίνεται στους εθνικούς κανόνες. Ο Foucault θα είσιεν πολλαπλούς οργασμούς ακούοντας την λεπτομερήν επεξήγησην της διαδικασίας παραγωγής κρατικής γνώσης μέσω μιας χειραγωγημένης επιστήμης.

Τα κοπέλια νάυλον εφκάλαν νέον βίτεο

Βουρόντας το αθρώπινον τρομπόνιν· φτυχώ τα πολλά τούντα σουρρεαλιστικά



Δέτε ποδά για πιο παλιόν βίτεο.

Φακκούμεν γυρίλλες

Άτζιαπης σου, γιατί το πλάσμαν εν καταδικασμένον να φακκά γυρούς;


A Mystery: Why Can't We Walk Straight? from NPR on Vimeo.

Βασίλης Μιχαηλίδης ο Πέρκαλλος. Του Κώστα Βασιλείου

Άκουσα το τούντο ποίημαν στα ποιητικά ένθετα του Άστρα τζιαι κάτι ετάραξεν μέσα μου. Κάθε φοράν που το θκιαβάζω τζιαι που τ'ακούω, πιάννει με άλλον κύμαν συγκίνησης.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ Ο ΠΕΡΚΑΛΛΟΣ

που οροθέτησεν το πέρκαλλον με την ανεράδαν, την Εννάτην Ιουλίου τζιαι την Χιώτισσαν, με τον Δκιάολον, με τον αμολόητον, με τον Ρωμιόν - τζιαι με την Ρωμιοσύνην· που έκαμεν τον άξαμον για την περκαλλοσύνην, με το πιο ακριβόν τετράστιχον που έγραψεν ποιητής για την πατρίδαν του· αν έσιει άλλον καλλύτερον φέρτε το τζι'αξαμώστε· έβρετε άλλες λέξεις όπως το συνότζιαιρη, όπως το σσιέπει, όπως τα'ψη, μα προπαντώς, όπως το δεύτερον κανένας μες την μέσην, που κατεβαίνει που τον δεύτερον στον τρίτον στίχον όπως το μασιαίριν: 

Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου·

κανένας εν εβρέθηκεν για να την ιξιλείψει·

κανένας, γιατί σσιέπει την που τα'ψη ο Θεός μου·

η Ρωμιοσύνη εν νά χαθεί όντας ο κόσμος λείψει.

Ένει οξά'ν ένει ο πέρκαλλος; έτσι λαλείτε εσείς τζι'εγιώ, μα ποιός μας λοαρκάζει αφόν το είπεν τζι'ο Grante Pope της ποιητιτζιής, ο νομπελλίστας ο Σεφέρης, που κάθε λος του ήταν ευαγγέλιον, που μ'έναν νέψιμον του έκαμνεν τον ψύλλον κάμηλον τζιαι τον κάμηλον ψύλλον, που είπεν είπεν για τους δασκάλους του γένους τζι εδιασταύρωσεν τζι εστράωσεν τους τζι εμπαστάρτεψεν την ποίησην με τον κάθε φραγκολεβαντίνον που τ'ανάθθεμαν, τζι έν ήβρεν μιάν λέξην να πει για τον ποιητήν της Ρωμιοσύνης· να φανταστούμεν ότι έν τον άμπλεψεν, όι ο δι, ο τρίμματος, π'ανάγυρεν την Κύπρον που γωνιάς, που εν άφηκεν πέτραν ασήκωτην, που είπεν - ώρα του καλή - για τον Νεόφυτον τον Έγκλειστον, για τον Λεόντιον τον Μασιαιράν τζαι για τον Αδαμάντιον, που είπεν για τους σσιύλλους τζαι για τους κάττους, για τους στρούφους τζαι για τους κουκκουφκιάους, τζι έν άμπλεψεν κοτζιά μου λιόνταν, κοτζιά μου ατόν; άμπλεπεν τζι εκαλάμπλεπεν, αν μεν έμπλεπεν, πόθθεν εξετρύπωσεν, για να μεν πούμεν ότι εκλεφτούρκασεν την λέξην Ρωμιοσύνη, για να κάμει τον ψηφιδωτόν καημόν της Ρωμιοσύνης, το καμάριν του, γιατί αν μεν την εκλεφτούρκαζεν, γιατί εν έβαλεν μιαν παραπομπήν, που έκαμεν τες Σημειώσεις επιστήμην για τους ξενικούς τζαι τους αρχαίους; μόνον που ο Βασίλης έν ήτουν μέ ξενικός μέ αρχαίος, μέ μπάσταρτος μέ λινοπάμπακος, ως τζαι μιαν αφιέρωσην που εσκέφτετουν να βάλει κάτω που τον τίτλον του,

ΝΕΟΦΥΤΟΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ ΜΙΛΑ

Μνήμη του ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη

σκέφτου τζαι να σκεφτείς, να την βάλει να μεν την βάλει, ανάδοξεν του τζι έν την έβαλεν, τζι εβρέθην πεταξούμενη σ΄έναν δαχτυλόγραφόν του για να τον δαχτυλοδείχνει,

Lie quiet divus

Θέλω να πω θκειέ μου Βασίλη,

Βασίλη βασιλέα μου 

φέγγος των αμμαθκιών μου·

κανένας εν σε θκιαβάζει

κανένας εν σε σκαμπάζει·

κανένας εν σε σαϊτίζει

κανένας εν σε πεϊντίζει

κανένας - ποιός τους καταρκάζεται

κανεί που έγραψες τ'αθάνατα ποιήματά σου 

τα βαρβάτα,

στα ζωντανά σου τα Ρωμαίϊκα τ'αμολόητα

τ'αρτσιάτα.

Που τη συλλογήν του Κώστα Βασιλείου, Το Ίλαντρον. (Λευκωσία: Εκδόσεις Αιγαίον, 2000).

Toplumsal Varoluş Mitingi: the prequel

Σήμερα εν το Toplumsal Varoluş Mitingi 2 (Συλλαλητήριον Κοινοτικής Ύπαρξης). Επειδή σε τούντην φάσην εν σημαντικόν για τους ΤΚ να διαδηλώσουν μόνοι τους, σήμερα εν επήα ποτζεί. (btw, όποιος θέλει να στηρίξει τες κινητοπιήσεις ποτζεί, ας πάει η ώρα 4:30 στο τέρμαν Λήδρας, έσιει εκδήλωσην της Πλατφόρμας Ε/Κ τζαι Τ/Κ Εκπαιδευτικών "Ενωμένη Κύπρος").

Είπα όμως να γράψω κάτι άλλον σχετικόν.

Έγραψα στο προηγούμενον ππόστ για το θέμαν, ότι η ημέρα που εθκιαλέξαν για το συλλαλητήριον ήταν η επέτειος της πρώτης αντιαποικιακής κινητοποίησης των Τουρκοκυπρίων. Η 28η Γεννάρη του 1958 εν βαθκειά χαραγμένη στη συλλογικήν τους μνήμην.

Το 1961 αποφασίσαν να τιμήσουν την επέτειον. Ο Ντεχτάς έλειπεν που την Κύπρον, τζαι επήεν ο Νετζντέτ Ουνέλ, που ήταν τζαι τζείνος ένας που τους σημαντικούς ηγέτες, να έβρει τον Τούρκον τον πρέσβην, τον Ντιρβάνα. Ο Ντιρβάνα λαλεί του ότι έτσι πράμαν εν γίνεται τζαι να το ξιχάσει. Η κυβέρνηση της Τουρκίας  (η οποία σημειωτέον τότες ήταν η του κυβέρνηση πραξικοπήματος που έφαεν τον Μεντερές) εμάσιετουν να έσιει καλές σχέσεις με την Ελλάδαν. Μια τέθκοια εκδήλωση θα εχάλαν το καλόν κλίμαν. Ο Ουνέλ λαλεί του ότι εν γίνεται οι ΕΚ να γιορτάζουν την 1ην του Απρίλη τζαι οι ΤΚ να μεν κάμνουν τίποτε - εν σημαντικόν για μας κτλ.

Στην πολλήν την ώραν ο Ντιρβάνα ενευρίασεν τζαι λαλεί του: "Εγώ με τούντο πράμαν εν συφφωνώ. Αν θέλετε να κάμετε τούντην εκδήλωσην κάμετε την, αλλά η Τουρκία εν την υποστηρίζει. Τζιαι να μεν τολμήσετε να φκάλετε τούρτζικες σημαίες, διότι εννα σας κόψω τα ριάλλια της βοήθειας που την Τουρκίαν." Στο τέλος επήαν κάποια πλάσματα τζαι εβάλασιν απλά λουλλούθκια στο μνημείον.

Το άγχος του θανάτου τζαι η βιολογία

Έγραψα σας πιο παλιά ότι άμαν η ρόκκα τζι'ο βασιλικός εν έτοιμα να πεθάνουν καταλυούν την τελευταίαν τους ενέργειαν για να κάμουσιν κάτι όμορφα λουλλούθκια πέρκιμον έρτει καμιά μέλισσα τζαι μπορέσουν να αναπαραχθούν.

Εμίλουν πριν λλίες μέρες με μιαν φίλην μου τζαι ελάλεν μου για την μαντορινιάν της. Έκαμεν τους λαλεί πέρσι τα πιο γλυτζιά, τα πιό ωραία μαντορίνια που έκαμεν ποττέ. Φέτι, έκαμεν τους κάτι αρρωστημένα. Εμίλησεν με έναν γεωπόνον, τζαι είπεν της ότι το δεντρόν εν εις τα τελευταία του. Το ότι έκαμεν τους τον καλλύτερον καρπόν πέρσι εν αναμενόμενον, λαλεί ο γεωπόνος. Το δεντρόν κάμνει τον καλλύτερον καρπόν για να σιουρευτεί ότι εννά αναπαραχθεί.

Τελικά, τα πλάσματα έννεν πολλά διαφορετικά. Όποτε έσιει επιδημίαν θανατηφόραν, άμαν ο θάνατος φακκά την πόρταν μιας κοινότητητας συλλογικής, πάσιν περίπατον ούλλες οι αναστολές τζαι ηθικοί κανόνες, για να μπορέσει το αθρώπινον είδος να αναπαραχθεί τζαι να μείνουν όσοι παραπάνω πίσω γίνεται.

Το κομμάτιν τούτον πιάννω το που έναν ππόστ του δύτη των νιπτήρων, τζαι μιλά για τους λεπρούς της Κρήτης στον 18ον αιώναν:

Η λέπρα εξακολουθεί να μολύνει μια από τις ωραιότερες χώρες της Ανατολής [...] Ποιος θα φανταζόταν ότι ο έρωτας θα μπορούσε να ιδρύσει το θρόνο του στη μέση μιας τόσο τρομακτικής και αηδιαστικής κοινότητας. Σεξουαλικές σχέσεις δημιουργούνται ανάμεσα σε αυτούς τους κακόμοιρους, που απαρτίζουν αυτή την κοινωνία. Η πικρή διάθεσή τους προκαλεί το πάθος τους ή να μιλήσουμε πιο σωστά, την αγριότητά τους. Οι ερωτικές περιπτύξεις τους δεν έχουν καμιά αναστολή. Ξεκομμένοι από τους άλλους ανθρώπους αψηφούν κάθε αυτοσυγκράτηση. Το καταμεσήμερο τους βλέπεις να επιδίδονται στις ερωτικές απολαύσεις τους και δεν σταματάνε να δίνει ο ένας στον άλλο τα ανατριχιαστικά χάδια, μέχρι την στιγμή που καταφαγωμένα από την ασθένεια που τους κυριεύει, πέφτουν τα κομμάτια τους διαλυμένα από την μακροχρόνια και πλήρη σήψη.

Charles-Nicolas-Sigisbert Sonnini de Manoncourt, 1797· αναφέρεται στο: Χαρίδημος Ανδ. Παπαδάκης, Οι λεπροί στην Κρήτη: “Μεσκίνηδες”, Ρέθυμνο 2011, σελ. 88.

Γυρεύκω αρκαθρώπους

Ελάλεν μου η γιαγιά μου πον 93 χρονών ότι οι αρκάθρωποι εν κάτι πλάσματα που ζιούσιν μες την θάλασσαν. Άμαν η θάλασσα εν ήρεμη λάδιν, φκαίννουσιν τζιαι τσουλλοκάθουνται στην παραλίαν να λιαστούν. Μόλις σσιαστούν κανονικά πλάσματα σαν εμάς, βουττούσιν μες την θάλλασαν αμέσως. "Τζιαι ίνταλως μοιάζουσιν ρε γιαγιά τούτοι;" "Εν σαν τους καλούς αθρώπους". "Δηλαδής, εμείς είμαστιν οι καλοί;" Έσουζεν την κκελλέν της η γιαγιά .

Ελάλεν μου να προσέχω που τους αρκαθρώπους άμαν πάω στην παραλίαν τζι εν ήσυχη η θάλασσα. Εγώ πάλαι γιατί νομίζω ότι τούτοι εν πιο καλοί που λλόου μας; Αφού οι αρκάθρωποι λαώννουνται άμαν μας δουν τζιαι βουττούν μες τη θάλλασσαν...

 Όποιος άκουσεν για τούντους αρκαθρώπους ας μου γράψει.

Αίγυπτος

Αναδημοσιεύκω το κείμενον που δαμαί:
This gripping account of despair and hope was written this morning by Egypt's top blogger and activist Sandmonkey. Now their are unconfirmed reports doing round on Twitters and facebook that the authorities have arrested him this afternoon [Σημείωση δική μου: Η Guardian λαλεί ότι εσυλλάβαν τον τζαι το μπλογκ έκλεισεν.]
......................
I don't know how to start writing this. I have been battling fatigue for not sleeping properly for the past 10 days, moving from one's friend house to another friend's house, almost never spending a night in my home, facing a very well funded and well organized ruthless regime that views me as nothing but an annoying bug that its time to squash will come. The situation here is bleak to say the least.

It didn't start out that way. On Tuesday Jan 25 it all started peacefully, and against all odds, we succeeded to gather hundreds of thousands and get them into Tahrir Square, despite being attacked by Anti-Riot Police who are using sticks, tear gas and rubber bullets against us. We managed to break all of their barricades and situated ourselves in Tahrir. The government responded by shutting down all cell communication in Tahrir square, a move which purpose was understood later when after midnight they went in with all of their might and attacked the protesters and evacuated the Square. The next day we were back at it again, and the day after. Then came Friday and we braved their communication blackout, their thugs, their tear gas and their bullets and we retook the square. We have been fighting to keep it ever since.

That night the government announced a military curfew, which kept getting shorter by the day, until it became from 8 am to 3 pm. People couldn't go to work, gas was running out quickly and so were essential goods and money, since the banks were not allowed to operate and people were not able to collect their salary. The internet continued to be blocked, which affected all businesses in Egypt and will cause an economic meltdown the moment they allow the banks to operate again. We were being collectively punished for daring to say that we deserve democracy and rights, and to keep it up, they withdrew the police, and then sent them out dressed as civilians to terrorize our neighborhoods. I was shot at twice that day, one of which with a semi-automatic by a dude in a car that we the people took joy in pummeling. The government announced that all prisons were breached, and that the prisoners somehow managed to get weapons and do nothing but randomly attack people. One day we had organized thugs in uniforms firing at us and the next day they disappeared and were replaced by organized thugs without uniforms firing at us. Somehow the people never made the connection.

Despite it all, we braved it. We believed we are doing what's right and were encouraged by all those around us who couldn't believe what was happening to their country. What he did galvanized the people, and on Tuesday, despite shutting down all major roads leading into Cairo, we managed to get over 2 million protesters in Cairo alone and 3 million all over Egypt to come out and demand Mubarak's departure. Those are people who stood up to the regime's ruthlessness and anger and declared that they were free, and were refusing to live in the Mubarak dictatorship for one more day. That night, he showed up on TV, and gave a very emotional speech about how he intends to step down at the end of his term and how he wants to die in Egypt, the country he loved and served. To me, and to everyone else at the protests this wasn't nearly enough, for we wanted him gone now. Others started asking that we give him a chance, and that change takes time and other such poppycock. Hell, some people and family members cried when they saw his speech. People felt sorry for him for failing to be our dictator for the rest of his life and inheriting us to his Son. It was an amalgam of Stockholm syndrome coupled with slave mentality in a malevolent combination that we never saw before. And the Regime capitalized on it today.

Today, they brought back the internet, and started having people calling on TV and writing on facebook on how they support Mubarak and his call for stability and peaceful change in 8 months. They hung on to the words of the newly appointed government would never harm the protesters, whom they believe to be good patriotic youth who have a few bad apples amongst them. We started getting calls asking people to stop protesting because "we got what we wanted" and "we need the country to start working again". People were complaining that they miss their lives. That they miss going out at night, and ordering Home Delivery. That they need us to stop so they can resume whatever existence they had before all of this. All was forgiven, the past week never happened and it's time for Unity under Mubarak's rule right now.

To all of those people I say: NEVER! I am sorry that your lives and businesses are disrupted, but this wasn't caused by the Protesters. The Protesters aren't the ones who shut down the internet that has paralyzed your businesses and banks: The government did. The Protesters weren't the ones who initiated the military curfew that limited your movement and allowed goods to disappear off market shelves and gas to disappear: The government did. The Protesters weren't the ones who ordered the police to withdraw and claimed the prisons were breached and unleashed thugs that terrorized your neighborhoods: The government did. The same government that you wish to give a second chance to, as if 30 years of dictatorship and utter failure in every sector of government wasn't enough for you. The Slaves were ready to forgive their master, and blame his cruelty on those who dared to defy him in order to ensure a better Egypt for all of its citizens and their children. After all, he gave us his word, and it's not like he ever broke his promises for reform before or anything.

Then Mubarak made his move and showed them what useful idiots they all were.

You watched on TV as "Pro-Mubarak Protesters" – thugs who were paid money by NDP members by admission of High NDP officials- started attacking the peaceful unarmed protesters in Tahrir square. They attacked them with sticks, threw stones at them, brought in men riding horses and camels- in what must be the most surreal scene ever shown on TV- and carrying whips to beat up the protesters. And then the Bullets started getting fired and Molotov cocktails started getting thrown at the Anti-Mubarak Protesters as the Army standing idly by, allowing it all to happen and not doing anything about it. Dozens were killed, hundreds injured, and there was no help sent by ambulances. The Police never showed up to stop those attacking because the ones who were captured by the Anti-mubarak people had police ID's on them. They were the police and they were there to shoot and kill people and even tried to set the Egyptian Museum on Fire. The Aim was clear: Use the clashes as pretext to ban such demonstrations under pretexts of concern for public safety and order, and to prevent disunity amongst the people of Egypt. But their plans ultimately failed, by those resilient brave souls who wouldn't give up the ground they freed of Egypt, no matter how many live bullets or firebombs were hurled at them. They know, like we all do, that this regime no longer cares to put on a moderate mask. That they have shown their true nature. That Mubarak will never step down, and that he would rather burn Egypt to the ground than even contemplate that possibility.

In the meantime, State-owned and affiliated TV channels were showing coverage of Peaceful Mubarak Protests all over Egypt and showing recorded footage of Tahrir Square protest from the night before and claiming it's the situation there at the moment. Hundreds of calls by public figures and actors started calling the channels saying that they are with Mubarak, and that he is our Father and we should support him on the road to democracy. A veiled girl with a blurred face went on Mehwer TV claiming to have received funding by Americans to go to the US and took courses on how to bring down the Egyptian government through protests which were taught by Jews. She claimed that AlJazeera is lying, and that the only people in Tahrir square now were Muslim Brotherhood and Hamas. State TV started issuing statements on how the people arrested Israelis all over Cairo engaged in creating mayhem and causing chaos. For those of you who are counting this is an American-Israeli-Qatari-Muslim Brotherhood-Iranian-Hamas conspiracy. Imagine that. And MANY PEOPLE BOUGHT IT. I recall telling a friend of mine that the only good thing about what happened today was that it made clear to us who were the idiots amongst our friends. Now we know.

Now, just in case this isn't clear: This protest is not one made or sustained by the Muslim Brotherhood, it's one that had people from all social classes and religious background in Egypt. The Muslim Brotherhood only showed up on Tuesday, and even then they were not the majority of people there by a long shot. We tolerated them there since we won't say no to fellow Egyptians who wanted to stand with us, but neither the Muslims Brotherhood not any of the Opposition leaders have the ability to turn out one tenth of the numbers of Protesters that were in Tahrir on Tuesday. This is a revolution without leaders. Three Million individuals choosing hope instead of fear and braving death on hourly basis to keep their dream of freedom alive. Imagine that.

The End is near. I have no illusions about this regime or its leader, and how he will pluck us and hunt us down one by one till we are over and done with and 8 months from now will pay people to stage fake protests urging him not to leave power, and he will stay "because he has to acquiesce to the voice of the people". This is a losing battle and they have all the weapons, but we will continue fighting until we can't. I am heading to Tahrir right now with supplies for the hundreds injured, knowing that today the attacks will intensify, because they can't allow us to stay there come Friday, which is supposed to be the game changer. We are bringing everybody out, and we will refuse to be anything else than peaceful. If you are in Egypt, I am calling on all of you to head down to Tahrir today and Friday. It is imperative to show them that the battle for the soul of Egypt isn't over and done with. I am calling you to bring your friends, to bring medical supplies, to go and see what Mubarak's gurantees look like in real life. Egypt needs you. Be Heroes.

Toplumsal Varoluş Mitingi

Θα πει Συλλαλητήριον Κοινοτικής Ύπαρξης. Τούτον ήταν το όνομαν των διαδηλώσεων των Τ/Κ. Επήα τζιαμαί τζαι είδα μια ενέργειαν τζαι έναν πάθος που έσιει χρόνια να δω. Είδα μιαν μαχητικότηταν τζαι μιαν διεκδίκησην. Είδα όμως τζαι μιαν υπαρξιακήν αγωνίαν που με εσυντάραξεν. Εμπνεύστηκα, εσυγκινήθηκα, αλλά τζαι εσιντρολίστηκα την ίδιαν στιγμήν.

Το πρόβλημαν με τον διάλογον των θκυό κοινοτήτων στην Κύπρον, στον βαθμόν που τούτος υπάρχει τζαι γινίσκεται, εν ότι ο ένας εν ακούει τον άλλον. Ή μάλλον ακούει επιλεκτικά, τζαι πιάννει τα κομμάθκια που θεωρεί ότι επιβεβαιώνουν τες προκαταλήψεις τζαι απόψεις του χωρίς να τα σκεφτεί λλίον, χωρίς να μπει στην θέσην του άλλου για να καταλάβει τες έννοιες του, τί τον τρώει τζαι τί τον κρούζει. Πριν λοιπόν βιαστεί κάποιος να σχηματίσει άποψην τζαι να κρίνει, τζαι ασχέτως αν συφφωνεί ή διαφωνεί μαζί τους, ας ακούσει τι είχαν να μας πουν εχτές οι Τ/Κ. Όποιος δεν έσιει διάθεσην να ακούσει ας αλλάξει σελίδαν.

Οι Τ/Κ λαλούν μας ότι η ύπαρξη τους ως κοινότητα στην Κύπρον απειλείται. Μόνον τζαι μόνον που εχρησιμοποιήσαν τον όρον κοινότητα πέμπει έναν σημαντικόν μήνυμαν: ότι ενώ σύφφωνα με την επίσημην ιδεολογιάν που ποτζεί, υπάρχει έναν κράτος το οποίον υποτίθεται εκφράζει την εθνικήν τους θέλησην, τούτη η λογική ανατρέπεται διότι τούντο κράτος (τζαι η Τουρκία) υποβίβασεν τους σε κοινότητα. Που την άλλην, διεκδικούν την ύπαρξην τους σαν κοινότητα στην Κύπρον, τζαι τούτον εν κάτι που πρέπει να σημειώσουμεν εμείς σαν Ε/Κ. Λαλούν μας δηλαδή «κοπέλια υπάρχουμεν τζαι εμείς, εν τζαι δικός μας τόπος τούτος. Όπως παν τα πράματα εννα χαθούμεν, τζαι άτε να τα έβρετε μετά με τους έποικους».

Που τζιαμαί τζαι τζει τα συθθήματα που είχαν πας τα πανό τους, που ήταν πολλά θαραλλέα τζαι είχαν πολυεπίπεδα νοήματα, συγκεντρώννουνται σε τρία σημεία διαμαρτυρίας τζαι διεκδίκησης:

(α) Εναντίωση στο οικονομικόν πακέτον της Τουρκίας. Νώθουν ότι τους εξευτελίζει ο Ερντογάν άμαν τους λαλεί «κοπέλια, εγιώ πιερώννω, τζαι να κάμνετε ό,τι σας λαλώ. Εννα σας κόψω τους μισθούς σας τζαι να πείτε τζαι ευκαριστώ». Που τζιαμαί τζαι τζει, η λογική λαλεί ότι η μόνη διέξοδος για λλόου τους εν η επανένωση, αφού μόνοι τους εν ιμπορούν να υπάρξουν, τζαι την εξάρτησην που την Τουρκίαν εν τη θέλουν.

(β) Εντονότατη διαμαρτυρία για το ότι αυξάνουνται οι έποικοι εις βάρος των Τ/Κ. Τούτη εν τζαι η πιο απτή απειλή για την ύπαρξην των Τ/Κ.

(γ) Η διεκδίκηση τζαι υπογράμμιση μιας πολιτισμικής ταυτότητας η οποία είναι είτε Κυπριακή είτε Τ/Κ, όμως τζαι οι θκυό είναι σε αντιπαραβολήν τζαι σε σύγκρουσην με την Τουρκικήν ταυτότηταν. Εκάμαν το χαλλούμιν τζαι τες σιεφταλιές σύμβολον της κυπριακότητας τους σε αντιπαράθεσην με το ντονέρ τζαι το Άντανα κεπάπ. Η κυπριακή ταυτότητα εκφράζετουν που τες διαδηλώσεις του 2002, όμως άμαν είδαν ότι οι Ε/Κ εν διεκδικούν ούτε ασπάζουνται μιαν κυπριακότηταν, εκάμαν την σιγά σιγά Τ/Κυπριακότηταν.

Η γεννικότερρη αίσθηση που έπιασα εγώ ήταν ότι διεκδικούν να μέννεν αποικία της Τουρκίας. Η ημέρα την οποία εθκιαλέξαν για να κάμουν την διαμαρτυρίαν τους έννεν τυχαία. Εν η επέτειος της πρώτης διαδήλωσης των Τ/Κ εναντίον της Αγγλικής αποικιοκρατίας το 1958. Υπάρχει δηλαδή ένας συμβολισμός, ένας παραλληλισμός μεταξύ της Αγγλικής τζαι της Τούρτζικης αποικιοκρατίας.

Εν πολλά εύκολον να βολευτούμεν σαν Ε/Κ στα μηνύματα που καταδικάζουν την Τουρκίαν. Όμως το ζήτημαν έσιει τζαι μιαν άλλην διάστασην. Οι Τ/Κ νώθουν ότι τσιλλά τους που την μιαν μια Τουρκία που τους συμπεριφέρεται παντώς τζαι εν αποικία, τζαι που την άλλην οι Ε/Κ οι οποίοι εν ενδιαφέρουνται να ζήσουν μαζίν τους ως ισότιμη κοινότητα που σέβεται την ύπαρξην τους. Στην καλλύτερην περίπτωσην ο μέσος Ε/Κ δέχεται ότι οι Τ/Κ εν μειοψηφία που έσιει δικαίωμαν να υπάρξει στην Κύπρο ως μειονότητα κάτω που τους δικούς μας όρους. Τούτον που εφωνάζαν προχτές ήταν ότι εν κοινότητα. Τζαι είπαν μας αν χαθούμεν εμείς σαν κοινότητα εννά έσιετε τζαι εσείς πρόβλημαν. Ήταν μια κραυγή απελπισίας, που ανάμεσα στες γραμμές ελάλεν: «κοπέλια, είμαστεν τζαι εμείς δαμαί τζαι έχουμεν δικαίωμαν πας τούντην γην μαζίν σας!».

Τζαι κλείω λαλώντας ότι μπορεί κάποιος να μεν τους αναγνωρίζει το δικαιώμαν ύπαρξης σαν ισότιμη κοινότητα. Μπορεί να λαλεί ότι εμείς έχουμεν παραπάνω δικαίωμαν διότι είμαστιν η πλειοψηφία ή επειδή ήρταμεν πριν που λλόου τους δαμαί διότι είμαστιν απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων. Δικαίωμαν του. Εν μια θέση. Αλλά αν ιμπορεί ας βάλει τον εαυτόν του στην θέσην ενός Τ/Κ, τζαι ας ισκεφτεί αν θα εδέχετουν να του συμπεριφέρουνται σαν μειονότητα στον τόπον του που τον αγαπά. Γιατί μπορεί αύριον ναν ο ίδιος μεονότητα.

Το πανό λαλεί: "Εσώσετε μας; Ασσιχτίρ!" Σημειωτέον ότι το ασσιχτίρ στην Τουρκίαν έννεν μόνον κουβέντα του καυκά, εν κουβέντα του μασιερκού.

Μουτσουνοέπιπλα, μουστάτζια, τζαι ρούχα παραθκιάνταλα

Είμαι Κύπρον για κανέναν μήναν τωρά. Έσιει έναν φαινόμενον που υπάρχει στο Λονδίνον, την Νέα Υόρκην τζαι διάφορες άλλες μητροπόλεις τα τελευταία 4-5 χρόνια. Επειδή η Λευκωσία εν εμπόρεν να κόψει πίσω, θωρώ το τζαι δακάτω.

Στην Νέαν Υόρκην λαλούν τους hipsters. Στο Λονδίνον Shoreditch twats, που την περιοχήν του Ανατολικού Λονδίνου που συχνάζουσιν. Εν τύποι που εν τόσον επιμελώς ατημέλητοι που μπορεί να εκάμαν τζαι τρεις ώρες να σαστούν. Μεινίσκουσιν σε παραμελημένες αστικές περιοχές που ήταν κακόφημες τζαι με το που ήρτασιν ανεβήκαν τόσον πολλά τα ενοίκια τζαι ακρίβωσεν η ζωή που τα πλάσματα που εμεινίσκασιν τζιαμαί για 30 χρόνια εφύαν. Το λεγόμενον gentrification. Το Brooklyn τζαι το Hackney εν χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Ίνταλως τους ξεχωρίζετε; Έχουν μουστάτζια γυριστά, τα ρούχα τους εν παραθκιάνταλα, τζαι φορούσιν γυαλιά τεράστια που τζείνα του ’80 (στην Αγγλίαν λαλούν τα face furniture). Νομίζω κλέφκουν τα που τον παππούν τζαι την γιαγιάν τους, τζαι τζείνος που εννα έβρει τα γυαλιά που εφόρεν ο Ντεχτάς παλιά τζιερτίζει.

Με θκυό λόγια, τούτοι οι τύποι επιάσαν ούλλα τα πολιτισμικά στοιχεία που διάφορες υποκουλτούρες που είχαν κάποιον νόημαν μες σε έναν συγκεκριμένον πλαίσιον, συνήθως περιθωριοποιημένον που την mainstream κουλτούραν, αφαιρέσαν τούντο νόημαν, τζαι εκάμαν τα mainstream. Νομίζω στα κυπριακά ο καλλύτερος όρος εν παραθκιαναλοσύνη. Βασικά εν έναν συνονθύλευμαν μέσων έκφρασης, που τα ρούχα, το κούρεμμαν, την μουσικήν τζαι ό,τι άλλον φανταστείτε. Όι πως έχω πρόβλημαν με τα ανομοιογενή πράματα, ίσια ίσια, αλλά νομίζω ότι τα μέσα έκφρασης πρέπει να εκφράζουν κάτι. Η πανκ π.χ., ως κίνημαν ήταν απάντηση σε συγκεκριμένες οικονομικές τζαι κοινωνικές συθθήκες. Δαμαί εν εκφράζεται τίποτε, το avant garde τζαι η μποέμικη ζωή εν μόνον για το άππωμαν. Εννα μου πείτε ότι το κάθε avant garde κίνημαν είσιεν μέσα άππωμαν τζαι επεριλάμβαννεν κακομαθημένους αστούς που εκάμναν επανάστασην με τα ριάλλια των γονιών τους. Σωστά, αλλά ακόμα τζαι έτσι κάτι έφκαινεν τζαι υπήρχεν μια ιδεολογία, ένας πολιτικός λόγος που κάποτε ήταν επιφανειακός, κάποτε πιο βαθύς. Τωρά το μήνυμαν ένει «Έμμε κόφτει τίποτες».

Αλλά να μεν σας τα λαλώ εγώ, λαλεί τα καλλύτερα το τραούδιν. Τζαι τωρά που το σκέφτουμαι, βιλλίκος εν καλλύτερος όρος.